Voor mijn vermogen - 250.000 euro – ben ik opzoek naar beleggingsadvies. Ik ben 49 jaar oud en ik wil graag wat meer geld kunnen uitgeven na mijn pensioen. Kunt u mij helpen met het formuleren van de juiste vragen dan wel criteria om een geschikte beleggingsadviseur of -beheerder te vinden?
Een beleggingsportefeuille opbouwen en onderhouden betekent niet kiezen voor een systeem dat nu, november 2013, werkt, maar betekent zoeken naar vermogensbeheerders en beleggingsadviseurs continuïteit leveren en de portefeuille steeds aanpassen aan de omstandigheden. Uiteindelijk begrijpt elke belegger dat, maar toch komt dat nauwelijks tot niet terug in de vragen die ons in eerste instantie gesteld worden.
De twee standaardvragen zijn: wat kost het product of de dienst en wat heeft het de afgelopen jaren opgeleverd? Om met de eerste vraag te beginnen: absoluut relevant!
De kosten kunnen een significant verschil maken in het uiteindelijke rendement, zeker na een lange looptijd. Toch wil ik hier een aantal kanttekeningen bij plaatsen. De trend is absoluut dat het goedkoper kan en moet.
Transactiekosten zijn de afgelopen significant gedaald en door de verschuiving van de traditionele beleggingsfondsen in portefeuilles naar bijvoorbeeld ETF’s wordt er veel geld bespaard voor de klant. Maar door alleen op de kosten te letten, verlies je het product uit het oog.
Kijk vooruit
Wat krijg ik voor mijn geld? Door te kiezen voor een uitgeklede versie van vermogensbeheer kan het wellicht goedkooper, maar wanneer dat betekent soms dat er alleen in Europese aandelen wordt belegd of dat er alleen passief wordt belegd.
En dan moet je alsnog kiezen voor meerdere beheerders om voldoende vermogensspreiding aan te brengen of is het vereist om zelf de vinger aan de pols houden wanneer er in- of uitgestapt moet worden. In ieder geval moet het bij de kostprijs van een product of dienst gaan om de Total Cost of Ownership (TCO).
Hierin zijn alle kosten opgenomen: beheerkosten, transactiekosten, bewaarloon, administratiekosten, interne kosten beleggingsproducten, et cetera. Vervolgens kun je gaan vergelijken. De tweede vraag over de rendement is belangrijk als het gaat om de wijze waarop een beleggingsportefeuille wordt ingericht en met name onderhouden. Wat is de bijbehorende asset allocatie van de portefeuille? Binnen welke bandbreedtes wordt daarvan afgeweken?
En kan daaruit gedestilleerd worden wat de visie van een beheerder oplevert? Staar je niet blind op de behaalde rendementscijfers, maar vraag een toelichting van de beheerder of adviseur. Het kan immers zijn dat er gedurende de meetperiode een wijziging is geweest in de aanpak. Beleggen is vooruitkijken, want je bent nu een adviseur aan het selecteren en niet drie jaar geleden!
Verder is het vaak lastig om rendementen te vergelijken. Vrijwel alle beheerders werken met profielen. Echter, de invulling van die modelportefeuilles kan verschillen; zo kan de offensieve modelportefeuille bij de ene beheerder 100% aandelen betekenen, terwijl dat bij een ander 60% of 70% van het belegd vermogen zal zijn.
Onafhankelijkheid
Vraag dus niet alleen naar de rendementen per profiel, maar ook zeker naar wat de asset allocatie per profiel zal zijn. Daarnaast wil ik wijzen op de trend dat er door aanbieders regelmatig geschermd wordt met fictieve rendementen. Dat zou toch eigenlijk verboden moeten worden, want achteraf kan het beleid aangepast worden aan de uitkomst. Er wordt natuurlijk nooit reclame gemaakt met ‘back tracking’ als de resultaten tegenvallen!
Heel belangrijk is de onafhankelijkheid van een adviseur. Want op basis van welke criteria worden er beleggingskeuzes gemaakt? Wanneer een beheerder eigen producten of slechts een beperkt productenpalet heeft, is het vreemd als deze producten gemeden worden. Maar deze beleggingsproducten zullen toch niet altijd het beste zijn voor uw portefeuille? Een objectieve benadering van de markt is dus essentieel.
In mijn ogen zijn de meest essentiële vragen gericht op het beleggingsbeleid. Wat is het advies of het beleid van de beheerder qua asset allocatie en in hoeverre wordt er een vervolgadvies over gegeven of afgeweken van deze verdeling? Welke instrumenten kunnen ingezet worden om jouw doelstellingen te realiseren en hoe regionaal of internationaal is het beleid? Betreft het een buy & hold-strategie of wordt er actief ingespeeld op veranderende marktomstandigheden?
Groot of klein?
Op het gebied van een portefeuille gericht op inkomen: waar komt de cashflow vandaan? Alleen uit rente en dividend of ook vanuit transacties? Een andere veelgestelde vraag gaat over zekerheden. De bancaire garanties zijn eigenlijk overal gelijk.
Of u belegt via een beheerder of bij een (groot-) bank; dat maakt het verschil niet. Valt de beheerder of de bank om, dan staan de effecten op jouw naam en heeft u te maken met het depositogarantiestelsel. Wel moet je ervoor waken dat er niet zondermeer belegd wordt in niet-beursgenoteerde zaken.
Want hoe liquide zijn die? De vraag is immers niet hoe je instapt, maar meer hoe je er uit kan stappen wanneer je het vermogen toch nodig hebt voor andere (onvoorziene) uitgaven. Dan is de continuïteit van de beheerder niet onbelangrijk. Enerzijds zijn kleinere beheerders slagvaardiger en dynamischer, anderzijds is te klein vaak ook niet handig qua continuïteit. Wie bepaalt het beleid? Eén knappe kop of is er een bredere beleggingscommissie? En hoe zit het met de bereikbaarheid?
Verder is van belang in hoeverre de beheerder een langetermijnvisie heeft met zijn bedrijf. Bij het staken of verkopen van de activiteiten moet je anders weer van voor af aan te beginnen met de zoektocht naar een advsieur of beheerder. Kortom, er komt wat kijken bij het selecteren van een beheerder.
Kijk niet naar de reclame-uitingen en naar de kosten, maar focus voornamelijk op datgene wat je kan krijgen. Dat vereist wat meer onderzoek, maar dat kun je beter van tevoren doen, dan dat je later voor verrassingen komt te staan.
Klik hier voor meer columns van Tjerk Smelt.