De toegenomen populariteit van trackers (ETF’s) in het afgelopen decennnium heeft vanzelfsprekend ook tot een steeds groter marktaandeel geleid. Er is inmiddels een enorme keuze in aanbieders, sectoren, regio’s en de verschillende beurzen waarop de trackers genoteerd staan.
Theoretisch kan er voor elk soort belegger dus een perfect gespreide beleggingsportefeuille worden samengesteld met hulp van trackers. En als ik trackers vergelijk met andere beleggingsinstrumenten kom ik al snel tot een mooi rijtje unique selling points.
- De vergelijking met beleggingsfondsen is makkelijk door te wijzen op de kosten, de verhandelbaarheid en de transparantie.
- De vergelijking met rechtstreeks beleggen in aandelen of obligaties gaat vervolgens over de eenvoud van trackers, immers, met één transactie heb je een brede spreiding en de bereikbaarheid van regio’s meer buiten ons directe zichtveld, zoals Latijns Amerika of Asia Pacific.
Beperkingen
De vraag is of de tracker het alleenrecht moet hebben in een beleggingsportefeuille? Hebben andere beleggingsinstrumenten dan geen toegevoegde waarde? Natuurlijk wel. Immers, trackers kennen ook bepaalde beperkingen.
Les 1 bij beleggen is spreiden en natuurlijk heb je een zekere mate van automatische spreiding bij het beleggen in trackers. Dat sluit specifieke risico’s uit. Maar andersom kan gesteld worden dat het ook specifieke kansen belemmert. Hiervoor zijn andere instrumenten beter geschikt, zoals het rechtstreeks beleggen in aandelen.
Obligaties
Individuele obligatieposities kunnen om een andere reden een groot voordeel hebben ten opzichte van trackers. Trackers kennen in principe een eeuwigdurende looptijd, terwijl een belangrijk kenmerk van (klassieke) obligaties juist de einddatum is met, onder normale omstandigheden, de terugbetaling van de hoofdsom.
Wel worden er meer en meer obligaties uitgegeven met een denominatie van maar liefst 100.000 euro. De bereikbaarheid van dergelijke obligaties voor de gemiddelde particuliere belegger is daarom maar beperkt.
Voorts vinden bij obligatietrackers de uitkeringen plaats in de vorm van dividend. Dat kan als nadeel hebben dat er een voorheffing plaatsvindt die niet altijd teruggevorderd kan worden.
Opties
De actievere belegger combineert graag de aandelenposities met opties. Dit is tot op heden nog niet mogelijk met trackers in Europa, hoewel dat ongetwijfeld gaat komen. Een en ander hangt vanzelfsprekend samen met vraag en aanbod.
Op een aantal trackers in de Verenigde Staten met grote handelsvolumes zijn er al wel opties verhandelbaar. Natuurlijk kan er bijvoorbeeld met AEX-opties en een AEX-tracker gewerkt worden, want dat loopt vrijwel parallel en indexopties worden uitsluitend op einddatum gesetteld.
Er kan wel een verschil van de koersbeweging zijn doordat er bijvoorbeeld dividend opgenomen kan zijn in de koers van de trackers.
Samenstelling
Wellicht is een van de belangrijkste krachten ook een van de belangrijkste beperkingen van een tracker. De tracker volgt slechts een index; en wanneer deze index onevenwichtig is samengesteld of gebaseerd is op een slecht ontwikkelde markt, dan kan een rechtstreekse belegging in aandelen of een belegging in een gespecialiseerd beleggingsfonds toch beter uitkomen.
De stelregel hierbij is dat trackers op goed ontwikkelde markten (indexen) het vrijwel altijd beter doen dan beleggingsfondsen die ook min of meer diezelfde index volgen, de zogeheten index-huggers. Hierbij is het wel zeer essentieel om op de hoogte te zijn van de indexsamenstelling.
Bijvoorbeeld is de AEX een index waar slechts een handjevol aandelen meer dan de helft van de index bepaalt. Zonder vertrouwen in de aandelen Royal Dutch Shell en Unilever doe je er niet verstandig aan om een tracker op de AEX te kopen.
Een ander voorbeeld is de MSCI World. Bij deze index gaat het niet om de nadruk op specifieke aandelen, maar juist de nadruk op specifieke regio’s, terwijl de naam iets anders doet vermoeden.
Combineer
Kortom: weet wat je koopt. Natuurlijk is vermogen het werkkapitaal bij beleggen en natuurlijk heeft een kleiner vermogen zijn beperkingen als het gaat om voldoende spreiding.
Deze spreiding kan goed gerealiseerd worden door middel van trackers, daar kan een goed en degelijk fundament mee opgebouwd worden over (wereldwijde) regio’s en sectoren. Maar als belegger is het ook handig om te weten wanneer je niet in trackers moet beleggen.
Juist de combinatie van de beleggingsinstrumenten kan een portefeuille sterk maken en een perfecte afspiegeling laten zijn van de doelstellingen.
Klik hier voor meer columns van Tjerk Smelt.