Roderick Munsters is sinds 2009 topman van Nederlands grootste fondsenhuis Robeco. Onlangs heeft hij zijn privé-portefeuille ge-‘derisked’ door 100 procent in aandelen te gaan. Het past bij zijn kijk op beleggen anno 2011: "je moet denken vanuit je ambitie". Een interview over opinieleiderschap, distributievergoedingen en niet te benijden concurrenten.
Er is op het speelterrein van Robeco veel veranderd de laatste jaren. Door regelgeving, maar ook door het gedrag van beleggers en van concurenten. Wat voor gevolgen heeft dat allemaal voor Robeco?
“Wij zijn beleggers en die willen graag met hun vak bezig zijn. Dat was in 1929 zo en dat is nu nog steeds het geval. Ik zit zelf al 20 jaar in het vak en het blijft een hele boeiende en dynamische bedrijfstak. Maar de maatschappij heeft nu wel andere voorkeuren ten aanzien van beleggen. De meest compacte manier om onze strategie neer te zetten is met drie woorden: kiezen, snoeien en groeien. We deden voorheen te veel dingen tegelijk. Daardoor werd het bedrijf te complex, met een te hoog kostenniveau. ”
Wat betekent dat concreet voor Robeco? Een kleiner productenscala?
“Om te beginnen , ja. We voegen fondsen samen die te veel op elkaar lijken en we sluiten fondsen die niet goed renderen of te klein zijn. Dat maakt het eenvoudiger te managen en dus kunnen de kosten omlaag. 2009 was voor Robecoklanten een fantastisch jaar, met mooie rendementen, maar voor onze aandeelhouder was het teleurstellend met 13 miljoen euro verlies. Dat onderstreept de noodzaak van deze drive naar lagere kosten, die onder mijn voorganger George Möller al in gang is gezet. Het is niet het meest opwindende proces, mensen groeien liever dan ze snoeien, maar het moet wel gebeuren.”
“Daarnaast moeten we goed presterende onderdelen ook beter in het zonnetje zet¬ten. In emerging markets hebben we een trackrecord van 20 jaar. We beheren daar 13 miljard euro. Dat mogen we best nadrukke¬lijker laten weten. In India hebben we sinds 2008 een joint venture in vermogenbeheer met de vijfde bank van India, Canara, die nu al 3 miljard euro beheert. Institutionele be¬leggers van buiten India weten ons daar te vinden. Nog een voorbeeld van een product waar meer het spotlicht op kan is Transtrend, dat met een computermodel handelt in, ik geloof, 3400 indices wereldwijd. Het is een heel succesvol fonds, met bijna 10 miljard dollar onder beheer. Waar we goed in zijn moeten we beter verkopen.”
Staat risico niet ongezond veel bovenaan het lijstje van beleggers en gaat dat niet ten koste van het rendement?
“Bij Robeco moeten we voor ons pensioen deels voor eigen risico beleggen. We hebben daarvoor een standaard beleggingsmix via een lifecycle-benadering: hoe ouder je wordt, hoe minder risico. Ik ben nu 47. Vorig jaar herfst zat ik in behoorlijk veel renteproducten. Ik volg de markt natuurlijk best goed, dus ik zag dat de 30-jaarsrente was gedaald tot een niveau van bijna 2,5%. Toen heb ik besloten om mijn portefeuille te derisken. Dat heb ik niet gedaan in de gangbare context waarin mensen naar risico kijken, namelijk ‘staatsobligaties zijn risicoloos en aandelen zijn risicovol’, nee, ik heb vanuit mijn eigen ambitie gekeken."
"Mijn ambitie is een aantrekkelijk pensioen over 20 jaar en dus ook een pensioen wat in waarde meegroeit met de inflatie. In plaats van tegen 2,5% op de nominale waarde te beleggen heb ik al mijn staatsobligaties verkocht en ben 100% in aandelen gestapt. Tot op de dag van vandaag is het een goede beslissing geweest, maar daar gaat het niet eens om. Het gaat erom dat 2,5% rente op 30 jaar gewoon veel te weinig is en niet beschermt tegen inflatie. Daar moeten mensen beter over nadenken.“
Er lijkt onder beleggers een beweging op gang gekomen richting ETF’s voor de simpele long only-belegginen en actief management of absolute return voor het meer specifieke deel van de portefeuille. Ziet u die ook?
“Wij zijn een actieve manager, iets anders doen we niet. Maar misschien zijn de echte benchmarks voor onze fondsen niet indices die je niet kunt kopen, maar een tracker van Vanguard of een Spider van State Street. Die producten, die het vanwege de kosten altijd slechter doen dan de benchmark, verslaan we meestal met vlag en wimpel. Het fonds Robeco, waar een substantieel deel van mijn eigen vermogen in zit, doet het heel goed ten opzichte van de benchmark, maar ook ten opzichte van een aantal trackers.”
U heeft sinds uw aantreden nogal het mes gehanteerd. Wat er is overgebleven is kleiner en efficiënter, maar is het ook anders van karakter dan het oude Robeco? In de zin dat managers meer van hun benchmark mogen afwijken, bijvoorbeeld?
“Binnen de industrie lag de focus vaak op beter zijn dan de buurman . Dan ga je dus tegen een klant zeggen: we hebben het goed gedaan, want we hebben 18% verloren terwijl de benchmark op -20% is uitgekomen. Hoera! Maar die klant kan daar nog steeds geen boterham met pindakaas van smeren."
"Edith Siermann heeft bij Rorento de ruimte gevraagd en gekregen om het anders in te vullen. Zij moet de ruimte hebben om in tijden van stijgende rentes een positief resultaat te kunnen behalen. Dat lukt niet als je de benchmark op de voet volgt. Durf geprononceerde keuzes te maken. En dat levert dan soms maar een flinke afwijking van die benchmark op.”
Heb je daar ook een ander soort mensen voor nodig?
“Ik denk wel dat je regelmatig in discussie moet over wat het doel is. Als beleggers ruimte krijgen om af te wijken moeten ze niet meteen een klap met de hamer krijgen als het een keer tegen ze in loopt.”
Lees het volledige interview uit IEXProfs magazine in PDF