Ik heb het onderwerp al eens eerder behandeld, maar aangezien men in Amerika het nog steeds niet eens is over de begroting, wordt het onderwerp steeds actueler. Ik heb het uiteraard over de Amerikaanse debt ceiling en de Amerikaanse begroting. Wat de debt ceiling precies is staat wat mij betreft nog steeds goed uitgelegd in mijn vorige column over het onderwerp, dus ik beperk mij hier grotendeels tot de actuele ontwikkelingen. Voor een dagelijkse update is iedereen uiteraard hier welkom.
Debt ceiling en budgetproblemen
Om het toch nog even kort samen te vatten: naast een budget (dat goedgekeurd wordt door het Congres) hebben ze in de VS ook een schuldplafond (dat door datzelfde Congres wordt vastgesteld). De logica is mij nooit helemaal duidelijk, maar het schuldplafond moet je zien als een soort stok achter de deur waardoor politici de langetermijnontwikkeling van de schuld goed in de gaten houden.
Een zeer flexibele stok achter de deur, zeg ik er gelijk bij, want het plafond wordt met de regelmaat van de klok verhoogd. Bijna net zo vaak als het budget wordt vastgesteld zelfs. Om de zoveel jaar is die verhoging van het schuldplafond opeens een issue, want dan wordt het gebruikt om het beleid van de zittende president dwars te zitten. Onderstaande grafiek laat daarbij duidelijk zien dat het niet zo is dat één partij (zeg de Republikeinen) grotere principiële bezwaren heeft met het verhogen van het plafond dan de andere.
De zittende partij is gewoon altijd voor, de oppositie altijd tegen en hun mening draait als een blad aan een boom om als er een machtswisseling heeft plaatsgevonden. Puur politiek dus.
(bron: Washington Post)
Briefwisselingen
En hoe staat het er nu mee? Eerder al had Minister van Financiën Geithner een brief gestuurd naar het Congres waarin hij hel en verdoemenis voorspelde als het plafond niet verhoogd werd. Zijn inschatting indertijd was dat het vanaf 31 maart nijpend zou worden met het uitgeven van schuld. Gelukkig heeft hij inmiddels nog eens goed gekeken waar hij geld kon vinden en heeft nu in een nieuwe brief voorgerekend dat het de limiet op zijn laatst op 16 mei bereikt zal worden. Overigens lijkt de toonzetting in deze tweede brief wat minder alarmerend dan de eerste.
Overigens lees je op de meeste plekken dat er vandaag (vrijdag) nog een akkoord moet komen om een shut down te voorkomen. Het kan dus best zijn dat als u dit leest er al een akkoord ligt, maar met politici weet je dat uiteraard nooit zeker. Wat gebeurt er nou eigenlijk als er geen overeenstemming komt? In deze bijdrage rekenen de analisten van Nomura voor wat de economische kosten zijn als de overheid een week gesloten wordt.
De impact van een week sluiting kost tussen de 0,09% en 0,17% aan economische groei. Een interessant bijeffect zou kunnen zijn dat een deel van de Amerikaanse macrocijfers niet gepubliceerd kunnen worden, als we deze bijdrage van Reuters mogen geloven. O ja, en goed nieuws voor de politici: zij behoren tot het ‘essential’ deel van de overheid en krijgen hun salaris gewoon doorbetaald. We wachten het af…
Pad naar voorspoed
Enigszins gekoppeld aan de debt ceiling zijn de plannen die deze week door de Republikeinse volksvertegenwoordiger Paul Ryan zijn gelanceerd. In zijn 73 pagina’s tellende Path to Prosperity doet hij uit de doeken hoe Amerika volgens hem gered kan worden van de afgrond van alsmaar oplopende schulden. Onderstaande grafiek, afkomstig uit zijn plannen zegt wat dat betreft genoeg:
Uiteraard brak vlak na de publicatie de nodige herrie uit. Zo bleek de groene lijn ten minste gedeeltelijk te dalen als gevolg van opmerkelijk optimistische aannames over de arbeidsmarkt, lonen en de kapitaalmarktrente. Zo daalt de werkloosheid in 2012 al op miraculeuze wijze met 2.1% ten opzichte van het basis scenario waar in de plannen van Obama mee wordt gerekend, maar bovendien daalt de werkloosheid in 2020 tot een historisch dieptepunt van 2,8%.
Bron: Barry Ritholz.
Voordeel van de twijfel
Desondanks kreeg Ryan volgens dit commentaar in elk geval de benefit of the doubt van het gerenommeerde Economist . Volgens het blad is er veel aan te merken op de plannen van Ryan, maar nu ligt er tenminste een plan. Wie trouwens meer wil weten over zowel het schuldplafond en de plannen van Ryan, dan is dit een heel aardig overzicht van de commentaren die in Amerika zijn verschenen.
Overige links
- Mooie grafiek van Bloomberg die laat zien dat het met de loonakkoorden in Duitsland tot nu toe nog wel losloopt.
- Fibonacci meets goud. Ik ben er helemaal klaar voor…
Bron: Wallstcheatsheet
- Hoe de Fed de bubbel had kunnen voorkomen.
Bron: NYT