Europa, het suddert lekker verder, maar na twee weken de boventoon te hebben gevoerd in de Best of the Week heb ik besloten het deze keer tot een minimum te beperken. Vooral ook omdat er ook andere zaken spelen die de moeite waard zijn. Vooral de verzwakking van de (Amerikaanse) obligatiemarkt roept de nodige vragen op.
Buy the rumour, sell the Fed
Drie weken geleden schreef ik Buy the rumour, sell the Fed, waarin ik aan de hand van een aantal grafieken liet zien hoe de financiële markten hadden gereageerd op de aankondiging van quantitative easing 2 (QE2). Sell the Fed hing daarbij samen met het feit dat juist de kapitaalmarkt duidelijk negatief reageerde, terwijl er in de andere markten (nog) geen duidelijke trend zichtbaar was.
Ik vond die titel eigenlijk wel érrûg sterk. Sterker nog, ik wist gewoon zeker dat dit als een lopend vuurtje rond zou gaan en dat in no time heel bloggend Amerika mijn voorbeeld zou volgen.
Ik was zo overtuigd van mijn sterke vondst dat ik een screenshot heb gemaakt van de google search voor deze term, zodat ik later kon aantonen dat ik de trendsetter was. Acht hits waren er, zes van mij en twee van een vage Duitse site uit 2006: die telden uiteraard niet.
Ik wacht af
U voelt hem zeker al aankomen: ik zit nog steeds te wachten tot de term aanslaat. En toch is dat vreemd, want nu, drie weken later, is mijn conclusie eigenlijk alleen maar actueler geworden.
Aandelen- en grondstoffenmarkten staan per saldo hoger en de enige markt die sinds 3 november lager staat is de obligatiemarkt. En dat terwijl QE2 juist direct voor de obligatiemarkt van toepassing is. Onderstaande grafiek geeft het beeld weer:
Strikt genomen zou je verwachten dat de aankondiging van een aankoopprogramma van 600 miljard dolaar tot rust in de obligatiemarkt zou hebben geleid, maar het omgekeerde is het geval.
Onder druk
De aankondiging dat de Fed nauwelijks obligaties zou gaan kopen met een lange looptijd (dertig jaar), gecombineerd met de angst dat QE2 ergens in de toekomst voor stevige inflatie zou gaan zorgen, leidde ertoe dat eerst dat deel van de rentecurve onder druk kwam te staan.
Toen de dertigjarige rente maar bleef oplopen, trok dat uiteindelijk de hele yield curve omhoog.
Dat roept een interessante vraag op: wat moet de Fed doen als de kapitaalmarktrente verder stijgt? Het lijkt een klassieke catch 22. Een verdere verhoging van de steunaankopen leidt alleen maar tot meer angst voor toekomstige inflatie, QE2 halveren zou echter een signaal zijn dat ze een verkeerde keuze hebben gemaakt.
Dat laatste lijkt onwaarschijnlijk, waarbij ook de berichten over de publieke opinie over de Fed een rol zullen spelen:
Alternatief
Er is een alternatief. The Economist geeft een suggestie, zij het dat het in dit geval over Europa gaat. De Fed kan een doelzone afkondigen waarbinnen de rente in een bepaald segment (bijvoorbeeld tienjarig) zich mag bewegen.
De wetenschap dat de Fed ongelimiteerd als koper in de markt staat als de grens wordt bereikt, zou ertoe moeten leiden dat er per saldo geen obligatie van hand hoeft te wisselen. Deze optie is bij de laatste FOMC-vergadering ook specifiek besproken, maar ze kwamen tot de conclusie dat:
But participants also noted potentially large risks, including the risk that the Federal Reserve might find itself buying undesirably large amounts of the relevant security in order to keep its yield close to the target level.
Oud beleid
Overigens heeft de Fed in het verleden wel zulk beleid gevoerd en voorzover ik kan nagaan zonder dat het tot grote problemen heeft geleid. Van 1942 tot 1951 hanteerde de Fed een plafond van 2,5%. Voor nog wat meer achtergrond hierbij beveel ik deze link aan.
Anderen stellen trouwens dat het nog wel meevalt met de sell-off. Bovendien hing de laatste stijging van de kapitaalmarkt vooral samen met de nieuwe belastingdeal die Obama aan het begin van deze week afkondigde.
Als laatste is de discussie die ik momenteel voer met Marcel Tak de moeite waard. De quote hierin gaat over obligaties: "They were 'safe'. They made money. They were hot. Everyone was buying them. Until now. Bond investors are discovering that everyone can get it wrong."
Toonaangevende rapporten
Een nieuwe rubriek: de toonaangevende rapporten, al dan niet vergezeld met analyses. Ik heb er deze week drie voorbij zien komen:
Overige links
- Elegant, mooi en simpel: hoe het tekort in de Verenigde Staten zich de afgelopen eeuw ontwikkeld heeft.
Bron: Ritholtz
- Deze is mooi omdat ze erin geslaagd zijn uit een nietszeggende puntenwolk toch nog een conclusie te peuren.
Bron: Business Insider
- En deze valt onder het kopje waarom-moeilijk-doen-als-het-makkelijk-kan: wat aandelenmarkten de afgelopen tien jaar gedaan hebben.
Bron: Ritholtz
- De dagelijkse Best of the Web van Lukas Daalder leest u hier
Lukas Daalder is werkzaam als Strateeg bij Robeco. De informatie in zijn columns is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. Hij heeft momenteel (al dan niet gedekte) longposities in Fortis en ING. Bovendien heeft hij posities in meerdere open-end beleggingsfondsen van onder ander de ING, Robeco, ABN Amro en Fidelity. Elk AEX- of AMX-fonds beschouwt hij als een potentieel interessante belegging, alles wat hij schrijft moet vanuit die optiek worden gelezen.