Ik was van plan om deze Best of the Week met geen woord over Quantitative Easing II (QE2) te praten, omdat ik na maanden van QE2 er nu wel een beetje klaar mee ben. Helaas, ik kan er toch echt niet omheen, want nu het nieuwe pakket bekend is, brandt de discussie wederom los of het gaat werken of niet.
Bovendien blijkt QE2 zó overheersend is geweest dat er niet heel veel andere interessante bijdrages zijn voortgebracht. Ter compensatie zal ik niets laten zien over de Amerikaanse midterm elections.
Ik heb in mijn laatste Best of the Week al een aardig overzicht gegeven van verschillende commentaren. Hoewel de financiële markten duidelijk positief hebben gereageerd, zijn de commentaren over het algemeen negatief. Eigenlijk ziet men drie gevaren:
1. Inflatie
Het (virtueel) laten draaien van de geldpers kan in de toekomst leiden tot een aanzienlijke stijging van inflatie. Er zijn diverse lieden die dit als risico aanstippen, zoals Thomas Hoenig van de Federal Reserve de mensen van Pimco en ook in het FD hebben er de laatste weken aardig wat bijdrages gestaan, zoals Paul Tang vrijdag nog in een column vaststelde.
Inflatie kan op zich op twee manieren ontstaan, hetzij doordat te veel geld in de economie terechtkomt, hetzij dat de dollar aanzienlijk terugloopt. Die laatste optie lijkt niet zo heel erg realistisch gegeven deze bijdrage, dus de grootste angst is dat er te veel geld in omloop komt. Tot nu toe is daar nog geen sprake van, want het is vooral het bankwezen die de extra liquiditeit absorbeert.
Overigens lijkt het met de angst voor een oplopende inflatie nog wel mee te vallen. Onderstaande grafiek geeft aan hoe de inflatieverwachting over de komende vijf jaar zich ontwikkeld heeft sinds Jackson Hole, het moment dat QE2 voor het eerst op de radar opdook.
2. Kapitaalrestricties emerging markets
Al die extra liquiditeiten zullen uiteindelijk ergens op zoek gaan naar rendement en de kans is groot dat dat niet alleen in de Verenigde Staten zal zijn. Tot nu toe is er nog geen concrete stap genomen, maar uit diverse commentaren blijkt dat daar wel serieus aan gedacht wordt:
En deze grafiek geeft duidelijk aan dat er al iets van een hype gaande is.
3. Misallocatie.
Het minst gehoorde argument, maar mijns inziens waarschijnlijk het belangrijkste is dat van misallocatie. Met het nieuwe pakket heeft de Fed tegen het midden van volgend jaar tussen de 20 à 25% van de Amerikaanse staatsschuld in handen, waarmee er dus sprake is van een behoorlijk marktverstorend effect. De enige bijdrage die ik daar over gevonden heb is deze Institutional failure week
Euro-stress
Een ander thema dat deze week weer volledig terug is, is de spanning binnen de eurozone. Was vorige keer een hoofdrol weggelegd voor Griekenland, deze keer lijkt vooral Ierland aanleiding te zijn voor het oplopen van de spanningen binnen euroland.
Voor een algemene uitleg over de Ierse situatie verwijs ik naar nakedcapitalism.com, maar ook deze bijdrage op ft.com geeft aan dat het niet alleen om Ierland gaat. Een deel van de schuld wordt echter bij bondskanselier Merkel gelegd, die olie op het vuur gooide door te zeggen dat in de toekomst ook obligatiehouders kunnen opdraaien als er zich een crisis voor doet.
Overigen
Dan nog wat aardige grafieken onder het kopje overig. Vergrijzing in Japan eist zijn tol de komende jaren.
Wat misschien een deel van de mindere performance van de Nikkei verklaart.
Klik op de grafiek voor een grote versie
En waar is de internetbubbel in Australië gebleven?
Lukas Daalder is werkzaam als Strateeg bij Robeco. De informatie in zijn columns is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. Hij heeft momenteel (al dan niet gedekte) longposities in Fortis en ING. Bovendien heeft hij posities in meerdere open-end beleggingsfondsen van onder ander de ING, Robeco, ABN Amro en Fidelity. Elk AEX- of AMX-fonds beschouwt hij als een potentieel interessante belegging, alles wat hij schrijft moet vanuit die optiek worden gelezen.