Van beleggers
voor beleggers
desktop iconMarkt Monitor
  • Word abonnee
  • Inloggen

    Inloggen

    • Geen account? Registreren

    Wachtwoord vergeten?

Ontvang nu dagelijks onze kooptips!

word abonnee

Medisch Centrum Damrak

Fortis-bestuurder Maurice Lippens heeft deze week het laatste beetje geloofwaardigheid verspeeld, waardoor de problemen aan de top van een van de grootste Nederlandse financials weer eens onderstreept worden.

Het goede nieuws is dat er in Nederland ook een sector is waar het management wel daadkrachtig optreedt, maar helaas voor beleggers zijn de ondernemingen uit deze branche niet beursgenoteerd. Nog niet.

De naam die Nederlandse ziekenhuizen op het gebied van financiën hebben, is even slecht als deze op het gebied van zorg goed is. Veruit het grootste deel van de branche is winstgevend en de resultaten over 2007 onderstrepen het potentieel.

In het buitenland staan al verschillende ziekenhuisketens genoteerd en in Nederland is het wachten op de eerste beursgang.

Winststijging dankzij brand
Het rendement op het eigen vermogen van alle Nederlandse ziekenhuizen samen kwam vorig jaar op 14%. Veel beursgenoteerde bedrijven hijsen dan de vlag en ontkurken de champagne. Helemaal eerlijk is deze vergelijking niet, want het eigen vermogen van veel ziekenhuizen is laag vergeleken bij beursfondsen.

De sector moet nog de tijd krijgen voor een goed trackrecord. In Amsterdam steeg de winst van het VU-ziekenhuis met 700% tot 41,3 miljoen euro – vooral het gevolg van een nacalculatie voor extra vergoedingen over eerdere jaren (17 miljoen) en een brand, die snelle afschrijvingen een boekwinst van 6 miljoen euro opleverden.

Het eveneens Amsterdamse Slotervaart ziekenhuis is een prima voorbeeld van een bedrijf dat binnenkort rijp is voor een beursgang. Uit het jaarverslag over 2007 blijkt dat de inkomsten met 7,2% stegen, terwijl de kosten met 4,3% daalden. Een verlies van 4,7 miljoen euro werd zo omgebogen in een winst van 6,5 miljoen.

Wet tegen winst
De scherpe verbetering is in de eerste plaats te danken aan voorzitter Aysel Erbudak, die het aantal managers verlaagde en alle uitgaven centraliseerde. Eerder waren alle afdelingen verantwoordelijk voor het eigen budget. Daarbij lieten ze zich vaak adviseren door externe adviseurs, wat extra kosten met zich meebracht.

Erbudak is via Meromi Holding voor de helft eigenaar van het Slotervaart ziekenhuis en de andere helft is in handen van haar zakenvriend Jan Schram. Het duo kan niet de vruchten plukken van de winststijging. Het is bij wet verboden voor ziekenhuizen winst uit te keren, meteen een enorme horde voor een beursgang.

Met het oog op de liberalisering van de zorg en de vergrijzing lijkt het een kwestie van tijd voordat deze regels aangepast worden. Het is dan ook een leuke exercitie te zien wat een notering aan het Damrak kan opleveren. Als eerste stap moet natuurlijk een prijskaartje aan de onderneming gehangen worden.

Winnaars, winnaars en winnaars
De winst kwam vorig jaar op 6,5 miljoen euro, maar dit was pas het eerste jaar dat het Slotervaart ziekenhuis uit de rode cijfers komt. Met het oog op de groeikansen lijkt een koerswinstverhouding (k/w) van 10 correct. Amerikaanse ketens zoals Community Health Systems en Universal Health Services doen 15 à 16 maal.

Door de uitgifte van nieuwe aandelen kan de zwakke solvabiliteit verbeterd worden (5,8% waar minimaal 30% gebruikelijk is). Erbudak en Schram kunnen de opbrengsten bijvoorbeeld gebruiken voor de overname van een ander slecht draaiend ziekenhuis om dat naar hun model weer op de rails te krijgen.

Een notering maakt het bovendien gemakkelijker om geld aan te trekken voor dit soort transacties en het hogere personeel kan via aandelenplan beter worden vastgehouden. Beleggers worden misschien wel de grootste winnaars. Zij kunnen inzetten op één van de grootste trends van de komende jaren: vergrijzing.


Michiel Pekelharing is financieel journalist en redacteur bij IEX.nl. Pekelharing kan meerdere posities innemen op de financiële markten. De informatie in deze column is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. Uw reactie is welkom op michiel@iex.nl

Michiel Pekelharing is financieel journalist en redacteur bij IEX.nl. Pekelharing neemt geen posities in op de financiële markten. De informatie in deze column is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen.

Meld u aan voor de dagelijkse Beursupdate

Dagelijks een update van het laatste beursnieuws en beleggingskansen in uw mailbox!

 

Auteur: Michiel Pekelharing

Michiel Pekelharing versterkt sinds april 2005 de redactie van IEX. Hij maakte de overstap van Reed Elsevier, waar hij voor Beleggers Belangen en Money schreef. Daarvoor was hij als freelance journalist actief voor verschillende kranten en financiële websites.

Meer over Michiel Pekelharing

Recente artikelen van Michiel Pekelharing

  1. okt '07 Emerging Mark
  2. feb '09 Kijk, een zwaluw 4
  3. feb '09 Dividendvalkuil 3

Reacties

34 Posts
Pagina: 1 2 »» | Laatste | Omlaag ↓
  1. [verwijderd] 22 augustus 2008 21:37
    'hoger personeel kan via een aandelenplan beter worden vastgehouden' godbewaarme....straks ook bij mijn werkgever van die handige schrapers die alleen nog geinteresseerd zijn in aandeelhouderswaarde en hun eigen portemonnaie en die er met ten gelde gemaakte optieregelingen a la Jan Bennink vertrekken. Als we in de zorg nu eens gewoon beginnen met een beetje prestatieregeling in te voeren die ALLE werknemers kunnen motiveren en stimuleren. Ik heb de ervaring dat het zogenaamd hoger kader in de zorg al genoeg betaald en ook overgewaardeerd wordt voor (vaak ad-hoc) beleid dat niet zo veel met visie te maken heeft. En verder husselt en goochelt bovengenoemde schrijver maar wat met feitjes en cijfertjes die hij links en rechts heeft opgepikt en probeert er een (inderdad helaas was symplistisch)interessant verhaaltje van te maken.
  2. barst 22 augustus 2008 23:49
    Ga alstublieft eerst eens de film Sicko van Michael Moore bekijken, die een schokkend beeld geeft van de Amerikaanse gezondheidszorg.
    Het is zeer efficient om zo min mogelijk te behandelen tegen een maximale premies.
    het is voor mij zeer de vraag of we die kant wel op moeten willen in Nederland.
  3. bub 23 augustus 2008 13:33
    Het verbeteren van de prestaties van een ziekehuis door het verbeteren van organsiatie lijkt zeker te werken. De huidige regelgeving vormt nauwelijks een stimulans voor ziekenhuizen om kritisch naar zichzelf te kijken.
    In Nederlandze ziekenhuizen vallen jaarlijks ca. 3000 doden door medische fouten. Als dat in een willekeurige andere bedrijfssector of het verkeer zou gebeuren zou het land op zijn kop staan. Dit duidt niet bepaald op een bedrijfsvoering die haar processen onder controle heeft. Als investeerder moet je maar dureven om daar geld in te steken.
  4. Ivanrybkin 24 augustus 2008
    Ik moet me aansluiten bij de kritiek dat het toch wel een beetje oppervlakkig is ingestoken.

    De problematiek/mogelijkheid is actueel.
    De barrieres worden in een redelijk tempo opgeruimd. Echter ook dit kabinet is niet helemaal consequent bezig.

    Barrieres voor een beursgang hadden zeker genoemd kunnen worden.
    Allereerst is er een juridische bariere. Winst is indirect gemeenschappelijk geld en moet worden geherinvesteerd in de zorg. Uitkeren van winst aan de aandeelhouders is momenteel juridisch niet toegestaan.

    Vervolgens de problematiek met het vastgoed in de zorgsector. Afschrijvingstermijnen van formeel 50 jaar, en het daarmee samenhangende boekwaarde risico. Die kapitaallasten zijn nu nog grotendeels gegarandeerd door de overheid. Er zijn ziekenhuizen met gedateerd vastgoed die onmiddelijk in de problemen komen als marktwerking echt wordt doorgevoerd en de kapitaallasten volledig deel uitmaken van het bedrijfsrisico.

    Dan de machtsverhoudingen binnen het ziekenhuis. Het is echt niet zo dat de directie/RvB bepaalt hoe het ziekenhuis zijn zorgprocessen uitvoert. Bedrijfsmatiger organiseren kan vast, maar niet als het essentiele personeel (de specialisten) zich gedraagt als ZZP'ers die allereerst kijken naar het eigen financiele plaatje en daarna pas naar het belang van de aandeelhouder.(dit kan ook subtieler worden opgeschreven).

    Tot slot; de zorgsector kan onder de huidige omstandigheden toe met de huidige marges en solvabiliteit. Vergroting van het vrije prijzen segment vergroot de risico's en daarmee ook de financieringskosten.
    Als de financieringskosten stijgen naar het niveau dat in het bedrijfsleven gebruikelijk is voor instellingen met dergelijke financiele plaatjes, dan is het snel gedaan met de huidige winstcijfers (nu staat er bij veel ziekenhuizen een soort waarborgfonds garant, waardoor de rente onnatuurlijk laag is).

    Zo kan ik nog even doorgaan.
    Er zijn volop kansen voor investeerders. Die beursgang is dichterbij dan we denken, maar het plaatje is veel complexer dan nu nog voorgespiegeld.

    Succes,
    Ivan

    Ps1, is het slotervaart ziekenhuis niet dat zieknhuis dat drie jaar geleden bijna de poorten moest sluiten?

    Ps2 Er zijn in de literatuur al diverse vergelijkingen tussen NL en duitsland uitgewerkt.(Rohn Klinikum geloof ik). Biedt vast stof voor vervolg columns....

  5. forum rang 7 ffff 24 augustus 2008 16:47
    Michiel,

    Wel zeer oppervlakkig artikel. In de medische wereld wordt, zolang als ik al dokter ben, dus bijna 40 jaar gesproken over winstgevendheid, kosten-baten analyses, commercialiteit in de geneeskunde. Hele bibliotheken zijn daarover volgeschreven.

    Je kunt als ziekenhuis natuurlijk altijd commercieel goede rendementen halen als je " de krenten uit de pap " haalt. Als je enkel en alleen die zorg verleent en toepast die of goed terugbetaald wordt door de ziekenfondsen, danwel waarvoor de patiënt/client bereid is diep in de portemonnaie te tasten. Plastische chirurgie is natuurlijk het klassieke voorbeeld van goed renderende medische activiteit waar flink aan verdiend wordt.

    Maar wie neemt dan de zorg op zich van die behandelingen waar zwaar geld bij moet? Die gewoonweg NIET kostendekkend zijn. Wie neemt de medische zorg op zich van kansarmen, asielzoekers om eens een bekend voorbeeld te noemen.

    Wel eens te maken gehad met asielzoekers met kanker?

    Het is veel te kort door de bocht door te stellen dat ziekenhuizen commercieel veel succesvoller zouden kunnen zijn. Dan MOETEN er concessies gedaan worden bij de toegangspoort. In de praktijk gebeurt dat natuurlijk allang: Wie goed betaalt gaat zelf naar een privéspecialist in zijn eigen goed opbrengende privépraktijk. Maar die drugsverslaafde, die zichzelf met vuile naald inspoot, ondertussen Hepatitis B heeft opgelopen en een bloedvergiftiging krijgt; Wie gaat de intensive care behandeling van.....3 maanden voor die verschoppeling betalen.....? Wordt wel een flinke kostenpost. En dan nog te bedenken dat het zijn.....DERDE opname was. Hij blijft maar drugs spuiten, zelfs na zijn twee vorige levensreddende intensive care behandelingen, waarbij hij ook al bijna stierf......En de gemeenschap maar betalen, omdat we daar nu eenmaal voor gekozen hebben. Maar we kunnen hem natuurlijk ook aan de toegangspoort laten creperen: Kwestie dat de winst op het eind van het jaar flink hoger is.....

    Peter
  6. [verwijderd] 24 augustus 2008 18:59
    Hr. Pekelharing het lijkt me het beste dat u even langs de bibliotheek gaat en wat literatuur over gezondseconomie tot u neemt, voordat u weer zulke wartaal hier uitspreekt, Iex begint zich de laatste tijd steeds meer op een wat lager niveau te begeven, het is jammer maar waar.
  7. Ruud100 24 augustus 2008 22:44
    Lijkt me geen goed plan dat de revolutie die in het Slotervaart teweeg gebracht is door deze managers ook toegepast gaat worden in "andere eventueel over te nemen ziekenhuizen".

    Zie bijgevoegde figuur waarin het Slotervaart in de recent uitgekomen ziekenhuis top 100 van het AD omlaag geduikeld is naar de 95e plaats onder 97 ziekenhuizen.

    Laat die ondernemers in het Slotervaart dus maar doen wat ze willen, zolang ze maar uit de zorgsector blijven. Ik ga ervan uit dat er 10-tallen ziekenhuizen in de lijst staan die wel winst maken EN toch goede zorg leveren.

    Gr
    Ruud
  8. [verwijderd] 25 augustus 2008 02:15
    Het lijkt mij verschrikkelijk wanneer de gezondheidszorg (nog verder) zou moeten zwichten voor de druk van de "vrije markt".

    Dingen als koelkasten en televisies laten zich prima in de principes van deze vrije markt vatten, in de zin van wie ze voor het minste geld kan produceren. Waarbij je overigens ook nog steeds vraagtekens kunt plaatsen bij de wenselijkheid van dat dergelijke consumentenproducten zo goedkoop mogelijk worden geproduceerd (en dus per definitie tot wegwerpproducten verworden).

    Soit, dat is een zijspoor.
    Gezondheidszorg is voor dit marktprincipe echter totaal niet geschikt, zoals fff ook al terecht opmerkt. De wetten van de vrije markteconomie kunnen en mogen hier niet gelden. Een oude televisie van een goedkoop merk weggooien, daar zullen maar weinig mensen problemen mee hebben. Met mensen ligt dat anders, alleen al het behoed van de menselijke waardigheid gebiedt ons daar anders naar te kijken. Diezelfde 'vrije markt wetten' erop toepassen is verschrikkelijk... Onethisch en mensonterend.
  9. forum rang 5 theo1 25 augustus 2008 22:16
    Normaliter ben ik geen voorstander van staatsbedrijven en ik wil best geloven dat er qua efficiency nog wel wat te halen is in de ziekenhuiswereld, maar commeriële ziekenhuizen lijken me toch niet zo'n goed plan, zeker niet in verband met vergrijzing. Hoe ouder mensen worden, hoe meer hulp ze nodig hebben en hoe minder ze zelf kunnen. Het wordt daardoor steeds minder efficiënt ze te helpen. Als je populatie (door vergrijzing) steeds ouder wordt, ontstaat er dus ook steeds meer druk op je efficiencycijfers. Je ziet dat nu al in de verpleeghuissector, daar is het natuurlijk het meest extreem omdat de patiënten daar alleen in een kist vertrekken. Maar ook in gewone ziekenhuizen zul je minder gemakkelijk je patiënten puur polyklinisch kunnen behandelen. Ook relatief simpele behandelingen worden duurder omdat de patiënten gewoon kwetsbaarder worden. Daar valt uiteindelijk niet tegenop te managen en dan moet je de keuze maken tussen kosten en goed voor je mensen zorgen. Hopelijk wordt het het laatste, maar je bent er soms bang voor.

    In verpleeghuizen is het nu al zover dat in veel gevallen patiënten alleen worden gereanimeerd als ze uitdrukkelijk aangeven gereanimeerd te willen worden. Het gaat hier veelal wel om dementerende bejaarden! Dikke kans dat ze niet eens meer weten wat reanimeren is. In sommige gevallen wordt het zelfs niet eens gevraagd, als ze niet op eigen initiatief aangeven dat ze gereanimeerd willen worden, wordt domweg aangenomen dat ze niet gereanimeerd hoeven te worden. Wel een gemakkelijke manier om je populatie relatief jong te houden natuurlijk. Dat zijn de consequenties van het sturen op productie- en efficiencycijfers in de zorgsector. Je krijgt op een gegeven moment ziekenhuizen en verpleeghuizen waar je je niet in durft op te laten nemen.

    Een algemene les: stuur je op productie, dan krijg je productie. Maar vraag niet wat voor productie. Je moet met dit soort sturing op prestatie wel heel goed weten op welke prestatie je precies stuurt en er niet te gemakzuchtig van uitgaan dat de mensen toch wel het juiste doen. Mijn ervaring met Nederlandse managers (ik heb niet heel erg veel ervaring met buitenlandse) maakt niet erg optimistisch. Grafiekenstaren lukt meestal wel, iets verder kijken wordt al heel snel lastig.
  10. forum rang 7 ffff 25 augustus 2008 22:51
    Ik was eigenlijk benieuwd welke reactie Michiel op onze opmerkingen zou geven.....

    Nou ben ik een stuk of tien vorige publikaties van hem "doorgelopen" en constateerde dat hij in die tien voorpagina-artikelen niet reageerde.

    Dus ben ik bang dat hij vrijwel nooit reageert.

    Het is goed dat te weten en vast te stellen. De artikelen van Pekelharing blijven wat mij betreft "ingepekeld", of te wel zoals de slagers onder ons die zelf nog hun hammen maakten, en de vissers onder ons die hun haringen pekelden, weten: stil de hammen en haringen ( de voorpagina-artikelen) in het pekelwater laten zitten en er voorlopig niet naar omkijken.....

    Peter
  11. [verwijderd] 25 augustus 2008 23:16


    Howdy,

    Sicko had kritiek op de ziekenverzekeringmaatschappijen, die alleen winst kunnen maken als ze de patient zo veel mogelijk weigeren.

    Ziekenhuizen zijn medisch erg goed (over het algemeen) zowel profit- als non-profit.

    Het z.g. healthcare probleem in de US is niet 'n verzorgingsprobleem, maar 'n kostenprobleem.

    Me dunkt als de ziekenhuizen in NL te veel verdienen, de ziekenfondspremies omlaag kunnen?

    Zoals Peter al aanduidt, het gevolg van for-profit ziekenhuizen is dat de non-profits blijven opgescheept met de mensen die geen verzekering hebben, en die volgens de wet niet geweigerd mogen worden. Die ziekenhuizen gaan dan met de tijd achteruit en wantoestanden zullen volgen.

    >--:-)-->
  12. [verwijderd] 25 augustus 2008 23:21
    Beleggers worden misschien wel de grootste winnaars. Zij kunnen inzetten op één van de grootste trends van de komende jaren: vergrijzing.

    Aha.......een valkuil.
    Weer een onefficient semi overheidsapparaat met gigantische kosten, een enorme puinhoop, waar ze vanaf willen.
    Ik hoor overal dat de zorg onbetaalbaar wordt met de aanstormende vergrijzing.
    De cijfers worden voorzichtig opgepoetst met vele procenten (in getallen stelt het niets voor voor) om de toekomstige ellende te privatiseren.
    Nee dank U.

    gr.fes

  13. smith&jones 26 augustus 2008 21:53
    Een paar jaar geleden moesten mijn vrouw en ik helaas veel van onze tijd besteden aan een serie behandelingen in een welbekend ziekenhuis.

    We hebben het verhaal aan 6 verschillende artsen moeten vertellen. Steeds stond er weer een andere voor onze neus bij een nieuwe afspraak.

    Een afspraak maken kostte telkens minimaal 3 kwartier aan de telefoon, wachten. Een eerste afspraak voor een behandeling waar wel degelijk haast bij was werd ons domweg niet medegedeeld. Anderhalve maand later werd ons verontwaardigd gevraagd waarom we we niet waren komen opdagen.

    Vervolgens werden we voor een dilemma gesteld: NIET meewerken aan een onderzoek, en dan onder op de wachtlijst worden geplaatst, of WEL meewerken aan dat onderzoek en dan eerder aan de beurt zijn.... Walgelijk maar waar, toen ik hierop vragen had werd men zenuwachtig en ontkende het halfslachtig, we moesten ons vooral niet gepushed voelen, maar uiteindelijk kwam het er wel op neer...

    Na een behandeling met een belangrijke uitslag werd ons gevraagd niet te bellen voor de uitslag. We zouden gebeld worden. Nadat de tijd verstreken was besloten we zelf dan maar te bellen. Het bleek dat men ons telefoonnummer niet genoteerd had, terwijl mijn vrouw, inmiddels wijs geworden, dit de dag daarvoor nog eens expliciet had doorggeven. Dit was echter geen beletsel voor de dame in kwestie om te bitsen waarom wij dan niet zelf gebeld hadden.... Dat de uitslag geen reden tot vreugde gaf was daarbij geen beletsel kennelijk.

    Onlangs werd mijn vrouw onder hevige pijnen geopereerd. Het bleek dat de diagnose die in dit ziekenhuis inderdtijd was gesteld had moeten leiden tot een aantal duidelijke adviezen dan wel behandelingen, waardoor een aantal zaken voorkomen cq beter beheersbaar gemaakt hadden kunnen worden. Dit had men verzuimd met als gevolg een hoop ellende.

    Zo kan ik nog wel even doorgaan. Het was in alle opzichten een verschrikkelijke opeenstapeling van onverschilligheid en incompetentie.

    Een klant die bij ons een folder aanvraagt wordt in ons bedrijf oneindig veel vriendelijker, sneller en competenter geholpen dan wat dit instituut presteerde mbt een iets wezenlijks als een welzijnsskwestie.

    Dit is jaren geleden. Onlangs ging een kennis van me daar tijdelijk werken, als baantje voor tussendoor wegens zwangerschap. Ze kent ons verhaal niet, maar ze vertelde spontaan geshockeerd te zijn door het intens luie gedrag van de staf, formuliertje uittypen einde dag is goed, nee niet over een uur! Veel te snel.... dan moeten zij ook alweer wat doen...
    Ze vindt het daar verschrikkelijk.

    Ikzelf zet daar nooit meer een teen over de drempel. Er wordt intens slonzig omgegaan met mensen en hun welzijn. En dit is een zogenaamd gerenommeerd ziekenhuis in de hoofdstad.
    Er is echter geen enkele terugkoppeling naar hoe de klant zich voelt, men doet maar wat en dat heeft geen enkel gevolg voor de betrokken personen.

    Wat mij betreft kunnen er niet genoeg particuliere klinieken komen.

    S&J.
  14. forum rang 7 ffff 27 augustus 2008 12:36
    Wat mij betreft kunnen er niet genoeg particuliere klinieken komen.

    S&J.

    UITEINDELIJK is dat ook mijn opvatting na bijna 40 jaar in die medische wereld bezig geweest te zijn....Alleen, beste S&J, je blijft met die ellendige situatie zitten: Wie vangt de "loosers" uit deze maatschappij op? Wie betaalt voor hen?

    Geld motiveert, dus wie betaalt en goed betaalt krijgt betere zorgen. Het is uiteindelijk nooit anders geweest en uiteindelijk, als het puntje op het paaltje komt, zal het ook nooit anders worden.

    De klant speelt zelf het spel mee: Als je tegenwoordig voor medische verzorging een heel stuk goedkoper uitbent in Istanboel, dan vliegen we met zijn allen naar Istanboel, vergezeld met een cameraploeg van een of andere actualiteitenrubriek, en laten onze ogen, aderen, kransslagader, huid door even goed presterende Roemeense of Turkse dokters behandelen.

    Het blijft een lastig evenwicht. Want wie de krenten uit de pap weghaalt, laat de andere zorgverlener met "de armoe" zitten....

    Peter
  15. forum rang 6 marique 27 augustus 2008 14:38
    Je kunt je afvragen op welke punten overheidsbedrijf noodzakelijk en particulierbedrijf wenselijk is.
    Privatisering, kosten buiten beschouwing gelaten:
    - openbaar vervoer beter/slechter?
    - postbezorging beter/slechter?
    - telefonie beter/slechter?

    Sommige voorzieningen moeten m.i. overheidsdienst blijven.
    - onderwijs in particuliere handen? aub niet (confessioneel onderwijs lijkt particulier maar is het natuurlijk al lang niet meer)
    - ziekenzorg particulier? aub niet (ook al waren de voormalige confessionele ziekenhuizen best wel goed)

    Wat mij opvalt is dat, ondanks de kritiek op het NIVEAU van het onderwijs, er in het algemeen weinig klachten zijn over de SERVICE van het onderwijsveld.

    Hoe komt het, vraag ik me af, dat leerkrachten in het algemeen klantvriendelijker (naar leerlingen en ouders) zijn dan verplegend personeel.
    En dat de service EN de kwaliteit van de gezondheidszorg talrijke klachten oplevert.

    Zijn die klachten eigenlijk wel terecht? Is de 'klant' t.a.v. gezondheidszorg wellicht veel kritischer dan t.a.v. onderwijs?

    vrgr
    marique
34 Posts
Pagina: 1 2 »» | Laatste |Omhoog ↑

Meedoen aan de discussie?

Word nu gratis lid of log in met je emailadres en wachtwoord.

Lees verder op het IEX netwerk Let op: Artikelen linken naar andere sites

Gesponsorde links