Goederen kunnen duurzaam worden gemaakt door gebruik te maken van grondstoffen die geen belasting leggen op de aarde. Er is al sprake van duurzaamheid als er rekening wordt gehouden met toekomstige generaties.
Dat geldt met name voor energie. Duurzame energie is zo opgewekt dat er geen schade of uitputting ontstaat die niet meer is terug te draaien is. Olie en steenkool worden daarom niet als een duurzaam product beschouwd, maar zonne- of windenergie juist wel.
Het streven is dat in 2020 20% van alle verbruikte energie uit duurzame bronnen komt en de uitstoot van broeikasgassen met 30% is gereduceerd ten opzichte van het niveau in 1990.
De Europese Unie is bereid nog verder te gaan, zodra de geïndustrialiseerde landen zich daarbij aansluiten. Verder zal jaarlijks 2% moeten worden bespaard op het energieverbruik.
Weinig transparant
Momenteel komt in Europa 7% van de energie uit hernieuwbare bronnen, zoals wind en biomassa. Ondernemingen worden steeds duurzamer en CO2-compensatie is een veel besproken onderwerp. Bedrijven zorgen ervoor dat hun energieverbruik, hun zakelijke vluchten en het wagenpark worden gecompenseerd.
Dit gebeurt door certificaten aan te schaffen van instellingen die ervoor zorgen dat voor elke ton CO2 voldoende bomen worden aangeplant. Een nobel streven, waaraan ik niets wil afdoen. Ware het niet dat zich ellende kan voordoen.
Het grote probleem van vakgebieden die zich plotseling heel snel ontwikkelen -zoals het geval is bij alles op het gebied van duurzaamheid - is dat regelgeving ontbreekt en dus ook toezicht. Bovendien is er in dergelijke gevallen vaak sprake van weinig doorzichtigheid. Transparantie ontbreekt op het gebied van prijsvorming en uitvoering van het beoogde doel.
Teak
Laat ik voorop stellen, dat ik ervan uitga dat de meerderheid van de bedrijven die zich in dit vakgebied roert zuiver op de korrel is en het beste met de maatschappij voor heeft. Maar helaas leert de praktijk nu al dat er ook gesjoemeld wordt met de verkoop van compensatiecertificaten.
Sommige bedrijven beweren namelijk bomen aan te planten in exotische oorden, maar haken aan bij projecten die al eerder gepland waren. Ongetwijfeld worden de ondernemers, maar ook de plaatselijke politici daar beter van. Ik kan me voorstellen dat dit in een volgend stadium ook nog gekoppeld wordt aan beleggingen in teakhout.
In dat geval zouden drie vliegen in één klap worden gevangen. Opletten geblazen dus, want anders spekt een ethisch zeer goed streven slechts de portefeuille van een luguber type. Een grote schoonmaak is dan gewenst. Eerst van de sector en dan het milieu.
Jerry de Leeuw is derivatenspecialist bij Mercurious. Hij heeft geen positie in de genoemde instrumenten. De informatie in deze column is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. Uw reactie is welkom op
deleeuw@iex.nl.