fritscrach schreef op 15 juli 2015 15:06:
De Britse historicus Ian Kershaw beschrijft in zijn boek ¨The End¨de
tragische gebeurtenissen die leidden naar de totale ondergang van het Derde Rijk.
In het laatste jaar van de tweede wereldoorlog vielen er meer
slachtoffers te betreuren dan in de vijf jaren ervoor.
Hoewel de toestand halverwege 1944 al uitzichtloos was moesten uiteindelijk zelfs de kinderen en oude van dagen er aan geloven. De dood of de gladiolen. Propaganda en terreur namen evenredig toe met de met de graad van vernietiging.
Mede hierom was er weinig verzet. Er heerste fanatisme, angst, apathie.
Ook in managementliteratuur is het fenomeen van alles of niets beschreven.
Onderzochte bedrijven die uiteindelijk op de fles gingen deden vaak kort
daarvoor nog opvallend grote investeringen.
De oorzaak is irrationeel optimisme, een totaal verkeerde inschatting
van de werkelijkheid. Men vertrouwt op volstrekt onwaarschijnlijke veranderingen
in de trend. Men legt de oorzaak van het falen bij anderen of wijdt het aan onvoorziene, buiten hun macht liggende, soms daarbij tijdelijke, factoren.
Het komt goed, het gaat straks beter. Wondermiddelen kunnen helpen,
zoals de V2´s van Hitler of de bazooka´s van Draghi.
Of nog gemener: ¨Wollt Ihr den totalen Krieg?¨ versus ¨Whatever it takes(...) and believe me, it will be enough¨.
Want ook de ECB en haar bondgenoten lijden aan irrationeel optimisme.
Europa dreigt een tragedie te worden. Een verstikkende burocratie, vernietiging van
welvaart, financiële onderdrukking en sociale onrust.
Van crisis naar crisis als core business, management heeft het er maar druk mee.
Lees eens een aantal speeches van onze leiders, die middels deze link zijn aan te boren en merk hoe de ratio in de loop der tijd wordt ingehaald door de emotie.
www.ecb.europa.eu/press/key/date/2015...Wat te doen? De Amerikanen zeggen: Don´t dig yourself into a deeper
hole, but stop digging. Cut your losses. Nuchter, realistisch, verstandig.
Want er is meer te verliezen dan prijsstabiliteit en nooit meer francen wisselen voor de vakantie in Belle-Île-en-Mer. Het gaat om vrijheid en een toekomst voor onze kinderen van Europa.
Dit is haast letterlijk wat Marcel bedoelt. En ik vind dat hij gelijk heeft.