Al eerder had ik het over die verdraaide rente. Enkele dagen achtereen een rendement van minimaal 7% op een tienjarige staatsobligatie geeft met bijna zekerheid binnen veertien dagen een redding door Europa en het Internationaal Monetair Fonds (IMF).
Recent tikte de Spaanse rente bijna opnieuw de 7% aan en werd prompt alles uit de hoge toverhoed gehaald tijdens de eurotop(of moet ik zeggen de eurotob) in Brussel. De rente op de tienjarige Spaanse staatsobligaties daalde daarop pardoes met 0,5% tot 6,5%.
Maar even daarna begon het al weer onrustig te worden. Waren de Spaanse banken wel gered?
Plausibel
Nee, Spaanse banken zijn niet gered, hooguit is er misschien een mogelijkheid dat Spaanse banken direct vanuit de Europese reddingspot gered kunnen worden waardoor de staatsschuld van Spanje niet direct verder oploopt.
Als ik het zo opschrijf klinkt alles heel plausibel, totdat ik u vraag wat er gaat gebeuren met een reeds genationaliseerde Spaanse bank die gered wil worden met 6 miljard euro uit het Europese reddingspotje. Dan loopt de staatsschuld toch op? Of ben ik helemaal van het padje af geraakt?
De tienjarige Spaanse staatsobligaties noteren ondertussen weer gevaarlijk dicht in de buurt van de 7%:
- met die Spaanse banken die wel gered zijn maar toch ook weer niet
- en de Spaanse staatsschuld die niet verder op zou lopen maar toch weer wel
Uitkleden
Voor Spanje geldt dus blijkbaar nog steeds de hoogste alarmfase! Dat die alarmfase voor beleggers nog steeds geldt komt ook door de houding van de Europese Centrale Bank (ECB).
De ECB vindt inmiddels dat een Spaanse bank zichzelf en zijn crediteuren eerst helemaal moet uitkleden, en dus meer dan alleen de achtergestelde obligatiehouders moet laten meebetalen aan de teloorgang van de bank, alvorens de Spaanse bank gered gaat worden met Europees geld.
Oeps, moeten bezitters van Spaanse bankobligaties gedacht hebben. Bij de redding van Ierse banken door de Ierse overheid werden nog alleen de achtergestelde obligatiehouders midscheeps geraakt. Zo gaat het ouderwetse failleren ook voor Spaanse banken gelden.
Alle crediteuren zijn dus gewaarschuwd en zeker de bezitters van Spaanse bankobligaties!
All the way
De vraag is nu of de ECB zijn houding ten opzichte van Spaanse banken wil matigen en de bank desnoods weer wil starten met het opkopen van Spaanse staatsobligaties om de markt weer rust te geven? Of is de ECB bereid all the way te gaan dus de euro op scherp te zetten.
Veel beleggers vinden het wel even mooi zo en zijn maar al te zuinig op hun euro’s. De gevolgen van de voorzicht onder beleggers zijn uniek. De rendementen op kortlopende goudgerande eurostaatsobligaties zijn daardoor negatief geworden.
Duitsland en Nederland zijn, door de angst onder de beleggers, momenteel in staat geld voor een korte termijn te lenen, zonder daar een vergoeding tegenover te hoeven zetten. Sterker nog, Duitsland en Nederland verdienen zelfs aan een lening met een korte looptijd.
Stress en angst
Veel eurobeleggers staan stijf van de stress en angst en denken blijkbaar niet meer aan return ON money. Beleggers zijn blijkbaar zo ongerust dat ze bereid zijn geld te betalen voor een lening die zij verstrekken aan de Duitse of Nederlandse overheid omdat er return OF money in lijkt te zitten!
Buiten de groep beleggers die zeer risicomijdend in de euro willen beleggen is er ook een groep die euroland al heeft uitgezwaaid. Deze beleggers zoeken de rust tegenwoordig vooral in de Zwitserse Alpen en letten er blijkbaar steeds minder op wat die rust kost.
Een belegging in Zwitserse staatsobligaties met een looptijd van twee jaar beleggen kost 0,4% op jaarbasis. Pas wanneer een belegger bereid is zijn geld in nog vijf jaar lopende Zwitserse staatsobligaties te beleggen is het rendement met 0,00% niet meer negatief.
Sterke frank
De wereld staat dus letterlijk op z’n kop door alle angsten van beleggers. Door de vlucht naar Zwitserse franken staat de korte rente niet alleen onder de 0%, maar heeft de frank ook de neiging om te sterk te worden ten opzichte van de euro.
Die sterke frank beviel de Zwitsers niet en daarom is er in de nazomer van 2011 een grens van maximaal 1,20 Zwitserse franken per euro ingesteld. De SNB (de centrale bank van Zwitserland) beloofde dat de frank NOOIT meer waard zou worden dan 0,833 euro (1,20 frank per euro).
Maar elke dag noteert de Zwitserse frank tegen zijn maximale toegestane koers en moet de SNB miljarden franks verkopen en daarvoor euro’s kopen om de koers op 0,8325 euro te houden. Het is u inmiddels wel duidelijk, denk ik.
Op 't randje
We lopen in Europa dagelijks op het randje van de financiële afgrond. Zeker nu veel beleggers de return of money blijkbaar belangrijker vinden dan de return on money, moeten we op onze tellen passen.
Met de wetenschap dat de beurs altijd gelijk heeft lijkt veel – zo niet alles – aan te geven dat we de echte finale nog gaan meemaken in euroland. Die finale lijkt, als we de Zwitserse frank en de vergoeding die Nederland en Duitsland tegenwoordig ontvangen op de uitgifte van kortlopende staatsobligaties, geen mooie te worden.
U kent mijn mening. Met geld dat er niet is kunnen we geen schulden afbetalen. Ik reken nog steeds op hulp van de ECB, maar die bank lijkt nog weinig zin te hebben in de ideeën die ik heb.
Kwaliteitsaandelen
Maar ik wacht af; onder druk wordt immers alles vloeibaar. Want wie had nou een paar weken terug kunnen bedenken dat een obligatiehouder van een Spaanse bank zo maar schade zou kunnen gaan oplopen als die Spaanse bank failliet zou gaan.
Ik blijf nog even eigenwijs ten opzichte van de ECB, want in mijn wereld liep elke crediteur al schade op tijdens een faillissement en kan niet betaald of afgelost worden met geld dat er niet is. Tijdens de grote finale zit ik, denk ik, op één van de beste stoelen met kwaliteitsaandelen.
Als ik de goede prestatie van de AEX over de laatste weken bekijk lijken er veel meer mensen op die goede stoelen te zijn gaan zitten in afwachting van de grote finale.
Kortom, ondanks alle onrust die er nog lijkt te gaan komen blijf ik belegd in vooral goede multinationals die mij een prima dividendrendement opleveren en zeker zullen profiteren als de ECB toch zijn schouders er onder gaat zetten.