Afgelopen vrijdag was het raak met de nationalisatie van SNS Reaal, waardoor veel beleggers opnieuw een fortuin verloren en de overheid weer de portemonnee moest trekken. De bedragen die onze banken tot nu toe nodig hebben gehad om gered te worden, zijn duizelingwekkend.
Wat opvalt is dat al die nieuwbakken ambtenaren net doen alsof er weinig tot niets aan de hand is geweest. Soms vergeten bestuurders en hun toezichthouders, nadat ze gered zijn, even die lastige overheid en lopen ze weer voor de harmonie uit.
Bank-verzekeraar ING overkwam zoiets toen de Raad van Commissarissen voorstelde bestuursvoorzitter Jan Hommen een bonus van 1,25 miljoen euro uit te keren over 2010. Hommen zou gezegd hebben dat de bonus niet passend was omdat er nog steeds een reddingsrekening bij de overheid openstond.
Hij kon
Niets aan de hand, stelden de commissarissen, want er was overleg geweest met het ministerie van Financiën, dus die bonus kon. Natuurlijk was er wel wat aan de hand toen beleggers hoorden dat meneer Hommen een dikke bonus zou gaan krijgen. Maar wat deed onze overheidscommissaris Lodewijk de Waal destijds? Helemaal niets! Uiteindelijk zag het hele bestuur van ING af van zijn bonus. Maar het bankiersfeest , dat eigenlijk in 2007 al stopte, is nooit meer gestart.
Ons land, dat de wereldrecordhouder was op het gebied van hypotheekverstrekking, hangt al jaren aan het zuurstof, al willen bankiers graag anders denken. Aan de politiek hebben we tot nu toe weinig en aan onze overheidscommissaris ook niet. De jongste besluiten van de regering over hypotheken hebben de huizenprijzen verder onder druk gezet. En nu is het helemaal niet leuk om met de regenboogtrui te lopen.
Marianne Vos staat zo’n trui prima, maar een regenboogtrui om de smalle schouders van Jan Modaal omdat hij er in is geslaagd een hypotheek van zes keer zijn inkomen los te peuteren bij een inmiddels genationaliseerde bank, staat als een vlag op een modderschuit.
Nieuwe yennen
Niet alleen voor huizenbezitters zit het financieel tegen. Huurders krijgen het vanaf 1 juli ook lastiger. De PvdA heeft op 31 januari nog op het laatste moment een wetsvoorstel voor de inkomensafhankelijke huurverhoging op de Kameragenda geplaatst. Huishoudens met een inkomen boven de 43.000 euro per jaar gaan, als het aan deze regeringspartij ligt, 6,5% meer huur betalen vanaf 1 juli.
Huurders met een inkomen van 33.000 euro komen er met slechts een verhoging van 2,5% vanaf, zonder de 2,3% inflatiecorrectie mee te rekenen. Een 9% hogere huur voor een goedverdienende huurder zal klinken als muziek in de oren van menig politici, maar zal een gemiddelde winkelier in wanhoop naar zijn hoofd doen grijpen. Klanten kunnen hun geld maar een keer uitgeven; in dit geval aan een hogere huur.
Aan de Nederlandse politiek hebben we weinig, dus moeten we ons maar vermaken met de politieke fratsen van de Spanjaarden, Italianen en Japanners. Die Japanse premier laat er overigens geen gras over groeien. Premier Abe heeft zelfs min of meer de Bank of Japan overgenomen. Zijn politiek werkt, want de yen verzwakt steeds verder door de massale creatie van nieuwe yennen. Door de zwakke yen heeft de Nikkei de laatste maanden een flinke stap voorwaarts gemaakt. Die stap voorwaarts zien we de laatste week, hoewel we vandaag hoger opende, niet meer in de beurskoers van ING.
De bankverzekeraar heeft last van beleggers die na het SNS-debacle zijn geschrokken van wat vastgoed met een bank kan doen. Aan het einde van het derde kwartaal rapporteerde ING Real Estate Finance dat 8% van de kredietportefeuille in gebreke was geraakt.
Beleggers in ING kiezen ervoor het aandeel te verkopen, omdat volgende week misschien nog meer slecht nieuws gemeld gaat worden over de probleemkredieten van ING Real Estate Finance. Ongeveer de helft van de ruim 30 miljard euro aan verstrekte vastgoedkredieten betreft Nederlands vastgoed en we weten allemaal hoe het daar momenteel mee gaat.
De auteur heeft geen positie in ING, relaties van Antaurus wel.