Temidden van de crisis in de eurozone zou men bijna vergeten dat volgende week de Amerikaanse Super Committee zich buigt over het tweede deel van het debat over het Amerikaanse schuldenplafond. Maar niet Ed Fitzpatrick, fondsenmanager bij Schroders, die in een rapport een blik vooruit werpt op de mogelijke uitkomsten en implicaties van het overleg. Behalve spanning in Washington, zal de hernieuwde discussie ook volatiliteit op de financiële markten wereldwijd teweeg brengen, aldus Fitzpatrick.
Tijdens het eerste overleg in augustus werd het plafond verhoogd tot 15,2 biljoen dollar. Op de komende bijeenkomst van de commissie staat het volgende programmapunt bovenaan: het invoeren van maatregelen op de komende tien jaar voor 1,5 biljoen dollar te bezuinigen op de staatsschuld terwijl het schuldenplafond evenredig verhoogd wordt.
Met een evenredige verdeling van democraten en republikeinen in de commissie, die nog altijd onderling zeer verdeeld zijn, lijkt de deadline van woensdag 23 november weinig zekerheid te bieden, schrijft Fitzpatrick. Het succes van de onderhandelingen zal volgens hem dan ook voor een groot deel afhangen van de bereidheid van de partijen om samen te werken. Vooruitblikkend stelt de fondsenmanager van Schroders vijf denkbare scenario’s:
- The ‘Grand Plan’ (0%)– waarbij de commissie voor 3 biljoen dollar aan uitgaven en belastinginkomsten bezuinigt. Hoewel de rating bureaus deze uitkomst graag zouden zien, is de kans dat de beide partijen hiermee in zullen stemmen zeer klein.
- De commissie bezuinigt voor 1,2 biljoen dollar aan uitgaven en belastinginkomsten (10%). Dat zou voldoen aan de eisen gesteld aan de commissie, en een verdere afwaardering van de VS tegengaan. Maar wederom niet zeer waarschijnlijk als denkbaar scenario gezien de grote verdeeldheid tussen democraten en republikeinen over de verhouding tussen enerzijds bezuiniging op uitgaven en verhoging van belastingen anderzijds.
- Impasse en automatische beslaglegging (10%). Hierdoor zouden defensie-uitgaven flink gekort worden, waar republikeinen niet blij mee zouden zijn.
- Gedeeltelijke vervulling (60%). Volgens Fitzpatrick het meest waarschijnlijke scenario, waarbij in feite lastige beslissingen rondom de maatregelen verder vooruit geschoven worden. Waarmee dus ook het probleem an sich vooruit geschoven worden.
- Smoke and mirrors (20%). Wederom een maatregel die zich met name richt op het terugtrekken van de troepen, en dus beperking van de Amerikaanse defensie-uitgaven. Volgens Schroders zou een dergelijke maatregel vooral wijzen op de onkunde om de fiscale vrijgevigheid aan te pakken, met verlaging van de kredietwaardigheid tot gevolg.
In principe heeft de commissie genoeg speelruimte gekregen om bepaalde marginale hervormingen door te voeren, zodanig dat een impasse vermeden kan worden, zegt Fitzpatrick. Als de commissie inderdaad voor de optie van ‘gedeeltelijke vervulling – lees: vooruitschuiven’ gaat zou verdere volatiliteit op korte termijn beperkt worden, maar dat kan niet zonder meer gesteld worden voor het komende jaar.
Als beslissingen tot 2012 vooruitgeschoven worden – het verkiezingsjaar voor de nieuwe president – wordt dit risico voor de financiële markten tezamen met de nodige maatregelen, naar voren geschoven.