Gisteren was ik als introducé aanwezig bij het jaardiner van de Vereniging van Vermogensbeheerders en Commissionairs. De tafelrede werd verzorgd door professor dokter Dolf van den Brink, hoogleraar financial institutions aan de Universiteit van Amsterdam.
Van den Brink was behoorlijk somber over de westerse economische ontwikkelingen voor de komende vijf jaar. Als fervent aanhanger van de Kondratieff-cyclus stelde hij dat de cyclus top in het jaar 2000 is geplaatst.
Onze economie is ondertussen in de neergaande trend van ruim elf jaar onderweg, ongeveer op de helft van de totale neergaande cyclus.
Japan-scenario
Het ergste moet echter nog komen volgens Van den Brink. Door het verlagen van de rente en het hierdoor kunstmatig overeind houden van instellingen en landen die gebukt gaan onder een zware schuldenlast wordt geprobeerd het toekomstige leed te verzachten.
Eerder gebeurde dit in Japan waar ze al twintig jaar in een depressieve economie leven en hierdoor een kleine 40% economische output hebben misgelopen. Van den Brink vraagt zich af of hoe lang Europese leiders dit gaan volhouden.
Hoe te langer deze situatie in stand wordt gehouden hoe negatiever dit zal zijn voor de economische groei. De schuld moet toch een keer betaald worden.
Snel helpen
Volgens Van den Brink is het zaak om de Grieken op zo’n kort mogelijke termijn van hun schuldenlast af te helpen. Door nu 200 miljard euro op tafel te leggen voorkom je dat de schuld verder uit de hand loopt en biedt het kansen voor Griekenland om weer economisch te groeien.
Ieder jaar dat Europa wacht met het herstructureren van de Griekse schuld komt er 100 miljard euro schuld bij. De oplossing komt dan steeds verder weg te liggen en zorgt ervoor dat er een Japan-scenario komt.
Ook van inflatie wil Van den Brink niets weten. Hij haalt hiervoor de formule M * V = P * T van econoom Irving Fisher aan. De geldhoeveelheid (M) groeit wel binnen Europa maar de omloopsnelheid (V) is flink gedaald. Dit zorgt ervoor dat de inflatiedruk weg blijft.
Onder de 200
Van den Brink ziet ten slotte de AEX-index onder de 200 punten duiken. Pas dan is er een moment aangebroken om zwaar in aandelen te stappen. Dit zorgde tijdens de tafelrede gisteravond onder de vermogensbeheerders voor wat rumoer.
Met het vooruitzicht op vijf zeer magere jaren en flinke economische krimp begonnen we met een nare bijsmaak aan het hoofdgerecht...