‘Buitengewoon zorgwekkend’. Zo omschrijft Franse vermogensbeheerder Carmignac Gestion de situatie in Europa anno november 2011. De onrust is van elke pagina van het onlangs verschenen Economic Outlook and Investment Strategy for Q4 2011 af te lezen. Volgens Carmignac is het 'absoluut noodzakelijk' dat de ECB ingrijpt, maar is het grootmacht Duitsland die dit tegenhoudt.
De zorgwekkendheid van de situatie in de eurozone wordt door de auteurs als volgt samengevat: “De aanvallen van de markten op landen met de meest flagrante begrotingsproblemen leiden slechts tot bezuinigingen die de economische vertraging alleen maar in de hand werken in de ontwikkelde landen, die steeds minder in staat zijn hun economie te laten groeien.” De Japanse methode, die als mogelijke escape exit voor Europa genoemd wordt, is volgens Carmignac een oplossing die ‘tot mislukking gedoemd’ is.
De Europese export is immers niet omvangrijk genoeg om de negatieve effecten van het bezuinigingsbeleid op de binnenlandse vraag te compenseren en de ongeduldige buitenlandse crediteuren hebben helemaal geen zin om ‘de tijd zijn werk te laten doen’, stelt het rapport. Carmignac ziet een interveniërende rol weggelegd voor de ECB: die moet een nulrentebeleid voeren om de euro zwakker te maken. Dit optreden van de centrale bank is volgens Carmignac deels nodig om het onvermogen van de Europese politiek om snel een geloofwaardige oplossing aan te dragen, te ondervangen.
Daarmee zorgt de bank er dan ook voor dat de herfinancieringskosten van de verzwakte landen op korte tijd fors zullen dalen. De verzwakking van de euro zal volgens Carmignac leiden tot een hogere groei door een meer concurrerende export, net als de op grote schaal geïnjecteerde liquiditeiten de deflatiedruk tegen zouden gaan en zelfs een geringe inflatie tot gevolg hebben. Resultaat: een verdere verlichting van de schuldenlast. Carmignac beschouwt het ingrijpen van de ECB als absoluut noodzakelijk, en wijst geïrriteerd Duitsland aan als dwarsligger.
Chinese katalysator
De Franse vermogensbeheerder werpt tenslotte ook een blik buiten het Europese gebied. In de Verenigde Staten zijn het eveneens de politiek en het begrotingsbeleid die met elkaar overhoop liggen, en daarmee steunmaatregelen weerhouden. Carmignac is derhalve een stuk minder optimistisch over de verwachte groei van de Amerikanen in 2012, en stelt dat deze lager dan de gestelde 2,1% uit zal komen. Ook de opkomende markten zullen zonder een krachtige katalysator niet helemaal gevrijwaard blijven van de problemen op de markten van de ontwikkelde economieën, stelt de Franse vermogensbeheerder.
Zo’n mogelijke katalysator zou vanuit China kunnen opdoemen, in de vorm van de stijgende yuan. “Als China zou besluiten de economische bedrijvigheid te ondersteunen (via een verlaging van de verplichte kapitaalbuffers voor de banken), zal de speelruimte van China, zowel door de reikwijdte als de diversiteit daarvan, bijdragen aan een krachtig herstel, dat zich ook zeker naar de aandelenmarkten zal doortrekken, aangezien de waarderingen weer zijn gedaald naar het dieptepunt van 2008 en steeds aantrekkelijker worden voor beleggers. Deze opleving zal vermoedelijk samengaan met een opwaardering van de yuan, die kan bijdragen aan de reflatie in de wereldeconomie.”