"Meneer De Fondsbeheerder, daar staan we dan, zo vlak na de beursweek. De cijfers zeggen alles. –63%. Een enorme teleurstelling, lijkt me zo."
'Dat zijn jouw woorden. Ik vind het te makkelijk om alleen naar de cijfers te kijken. Ik heb een heel andere plaatje gezien gezien. Mijn portefeuille was goed gespreid. Mijn analistenteam heeft hun werk goed gedaan. Dat kunnen we niet van iedereen zeggen in deze turbulente tijden...'
"U doelt op de politieke onmacht rond Griekenland?"
‘Dat zijn jouw woorden. Ik vind dat je als belegger nooit de schuld moet geven aan de politiek, maar nu maak ik daar een uitzondering op – net als vorige week en de week daarvoor. Het kan natuurlijk écht niet wat die Sarkozy, Merkel en Rutte allemaal doen. Zij delen zakken met geld uit alsof het rozijntjes zijn. En dan dat short verbod van de ESMA. Als je daarmee begint, dan kun je bezig blijven. Ik zeg niet dat we al dat geld verloren hebben door de politiek, maar eigenlijk ligt de schuld natuurlijk wel in Berlijn. En Parijs. En Den Haag. En in Brussel, niet te vergeten.’
"Was het niet heel naïef om vol op een herstel van de aandelenbeurzen in te blijven zetten?"
‘Dat zijn jouw woorden. We zijn van onze eigen visie uitgegaan. Ik denk dat de neutrale belegger uiteindelijk toch de grote winnaar is, met zoveel koersgeweld op de borden. Tuurlijk, we verliezen een hoop geld, dat gebeurt op de beurs. Een kwartje kan raar rollen.’
"Maar –63%, dat is toch een afgang?"
‘Dat zijn jouw woorden. Het had ook zomaar het had zomaar anders kunnen lopen. We hebben toch ook een paar hele mooie winnaars in portefeuille.’
"Ik zie één aandeel dat een fractie gestegen is. Een luttele 0,02% om precies te zijn."
"Dat zijn jouw woorden. Kijk, als Ben of Jean-Claude vorige week nou eens de juiste toon hadden aangeslagen, dan ziet het er opeens helemaal anders uit. En als die Duitse bankier niet was opgestapt... Nou, dan moet ik het nog zien."
"U heeft uw co-fondsbeheerder de laan uitgestuurd omdat u niet tevreden over hem was?"
‘Dat zijn jouw woorden. Ik was juist heel erg tevreden over Cootje. Hij deed precies waarvoor we hem hadden ingehuurd: analyseren. We moesten hem vervangen omdat de markt vroeg om een ander type belegger. Kijk, de markt draait van value naar growth en van long naar short, terwijl we van onze kortetermijn-bets nu langetermijnbeleggingen moeten maken. Logisch dat ik daarop inspeel door Cootje uit het team te zetten en te vervangen door Anneliese van de Markt.’
"Co was anders niet heel blij met zijn ontslag. Hij noemde u hier net voor de microfoon – ik citeer – een dikke Neanderthaler die net zoveel van modern beleggen weet als een garnaal met Alzheimer."
‘Dat zijn zijn woorden. Ik ben er heel blij mee dat hij teleurgesteld reageert. Cootje is een echte prof. Hij wilde het beste uit zichzelf en uit ons beleggingsteam halen. Dat probeert hij ook aan te geven met die uitspraak over die Neanderthaler en die garnaal. We borrelen morgen nog even, nabeurs, en dan is het de wereld uit. Zo doen wij dat bij ons. Allemaal echte profs."
"Denkt u dat u morgen nog fondsbeheerder bent dan? Er gaan geruchten dat u vanavond nog ontslagen wordt."
‘Dat zijn jouw woorden. Ik heb gisteren nog met de CEO geluncht. Uitsmijtertje, broodje kroket. De CEO heeft me verzekerd dat ze het volste vertrouwen in me hebben en de lange termijn voor ogen houden. Dat is ook het enige dat ik vraag, vertrouwen. Nou ja, en geduld. En een paar miljoen euro bonus per jaar. Maar meer ook niet.’
"Bedankt voor dit gesprek meneer De Fondsbeheerder."
'Dat zijn jouw woorden.'