Zorgen over de eurocrisis en effecten ervan op de wereldeconomie rijzen de pan uit, aldus Jim O’Neill, ceo van Goldman Sachs Asset Management (GSAM). Als de ECB wat meer Zwitserse guts zou hebben, zou er wellicht wat schot in de zaak komen. Uit zijn wekelijkse rapport blijkt een zeer sombere blik naar met name Europa en de VS, in zeer schril contrast met zijn hoopvolle kijk op China. Het was een week waarin veel gebeurde, beschrijft O’Neill. Vooral op politiek niveau was het een drukke bedoening.
Hij doelt met name op de speech van president Obama en verordeningen vanuit vergaderkamers in Beijing. In Europa, waar de ceo graag een politiek optreden gezien had, bleef het echter opvallend stil. Zolang Europese beleidsmakers het nalaten tot directe, adequate maatregelen te komen, vormt de eurozone hoe langer hoe meer een bedreiging voor de gehele wereldeconomie. Plus: hoe langer een oplossing op zich laat wachten, hoe moeilijker deze te vinden is.
En zoals het O’Neill – aka Mr. Bric – betaamt, richt hij zijn positieve pijlen derhalve op China. Want daar was het een week vol goed nieuws, meldt hij. Allereerst lieten Chinese beleidsmakers weten dat zij de yuan in 2015 volledig converteerbaar willen zien. Een vrij inwisselbare yuan betekent een stap van ongekend belang voor zowel de Chinese, als de rest van de wereldeconomie, jubelt O’Neill. Als cherry on top daalde de Chinese inflatie ook nog eens van 6,5% naar 6,2%.
Naar verwachting is de inflationaire piek daarmee voor dit jaar achter de rug, en houdt de daling vanaf nu aan: volgens GSAM daalt de Chinese inflatie begin volgend jaar richting 5%, of minder zelfs. Een lage Chinese inflatie en structurele hervormingen zoals rondom de yuan is volgens O’Neill het meest toereikende medicijn tegen jaren van trage groei voor de wereldeconomie. Tenslotte verbaast O’Neill zich expliciet over het falende Europese politieke systeem. Hij lijkt zich bijna af te vragen ‘hoe moeilijk het kan zijn?’
Hij prijst onverbloemd het ingrijpen van de Zwitserse centrale bank om de dure Zwitserse frank tegen te gaan door de munt te koppelen aan de euro. Het zijn exact dit soort maatregelen waarin volgens O’Neill de oplossing ligt voor de Europese schuldencrisis. Dus waarom de ECB dan zoveel moeite heeft de situatie aan te pakken, is hem niet duidelijk. Schertsend vraagt hij of de Zwitsers vanaf nu de Europese Monetaire Unie kunnen leiden, gezien hun doortastendheid én de Duitse passiviteit om deze rol op zich te nemen.