Velen denken dat het voorspellen van een beurskrach puur sensatiezucht is, met het oog op commercie. Gillende keukenmeiden willen immers ook betaald worden. Longbeleggen is het beste en dat shortgaangedoe is voor de negatieve sukkels.
En natuurlijk krijgen deze sukkels ooit wel eens gelijk, maar wat hebben beleggers daar nu aan, zijn vaak gehoorde opmerkingen. Ik sta als redelijk bearish te boek, en voel me dan ook geroepen om het één en ander uiteen te zetten.
Statistisch loserpositie
Het voorspellen van een krach is statistisch gezien een slechte bezigheid. Waar indices continu bewegen is de ultra-langetermijntrend een opgaande lijn. Losers vallen uit de index en de winnaars worden toegevoegd. Samen met inflatie, is de trend opgaand.
Speculeren op een krach, is echter een klein moment in deze hele lange trend. Het is één puntje versus duizenden anderen. Dat krachs voorkomen is duidelijk, de timing is echter het grote probleem.
Verder is de upside van longgaan in wezen ook onbeperkt, terwijl de downside maar 100% bedraagt, dus short gaan is een asymmetrische trade (max winst: 100%, max verlies: onbeperkt). We hebben hier dus niet te maken met een normale verdeling.
Vanuit dit oogpunt, moet een belegger dan ook altijd long zitten.
Krach versus bear market
Een krach is dus een plotselinge flinke daling binnen een beperkt tijdsframe. Het hoeft geen berenmarkt te zijn. Dit kan een langdurige daling van de beursindices inhouden. Nog steeds is het moeilijk voorspellen wanneer een dergelijke markt begint.
Maar het feit dat die langer gerekt is, maakt het gelijk ook minder noodzakelijk om het begin goed te voorspellen. Het identificeren van een berenmarkt is voldoende, want er is genoeg tijd om daar vervolgens op in te spelen.
Echte winst
De echte winst, de echte outperformance in beleggen zit hem echter niet zozeer in het shortgaan vlak voor krachs en berenmarkten, maar in het niet-long zitten als het gebeurt (vermijden dus).
Veel beleggers denken dan ook dat de succesvolle belegger een oog heeft om de grote winnaars uit te kiezen, maar vaker is het dus het vermijden van de grootste losers wat de outperformance oplevert.
Dus het vermijden van een krach en (of) berenmarkt zou het belangrijkste moeten zijn in het beleggingsspel (op portfolioniveau).
Maar...
De ene crisis is echter de ander niet. Waar de ene crisis een kleine uitbarsting veroorzaakt van de spreekwoordelijke vulkaan, zijn er ook crises die de hele vulkaan doen ontploffen en de gehele omgeving plat leggen. Dat is wat een systeemcrisis kan teweegbrengen.
En dat is nu net waar ik en een paar andere beren voor waarschuwen; ons financieel systeem heeft steeds meer weg van een piramidespel wat leuk en wel gaat tot de dag dat het plotsklaps geheel instort.
Piramidespel
Het lijkt een boute uitspraak om onze wereldeconomie te vergelijken met een piramidespel (ponzi), maar helaas is dat niet het geval. Zolang er geld (lees schuld) bij blijft komen, kan het een tijdje voortduren. Tot het punt dat zelfs meer geld de onderliggende problemen niet meer kan verbloemen.
Zodra dit gebeurt, zijn de rapen gaar. Dat moment heeft zich eigenlijk al voorgedaan, maar overheden en centrale banken hebben ingegrepen. Maar ingrijpen en oplossen zijn twee verschillende zaken.
Zo is er sinds de schuldencrisis van 2008 40% meer schuld, terwijl de economische groei maar marginaal was. Verder zijn veel rentes negatief, worden op grote schaal staatsschulden en bedrijfsobligaties opgekocht met geprint geld en zijn aandelen ook in het vizier gekomen.
Intussen is iedere belegger (banken, pensioenfondsen, verzekeraars en uzelf) geforceerd om meer risico te nemen voor hetzelfde (verwachtte!!) rendement, waardoor alles en iedereen op scherp staat in tegenstelling tot 2008. Het ingrijpen heeft dus voor uitstel gezorgd en niet voor afstel.
En het erge is dat de eindafrekening dus alsmaar hoger wordt en breder gevoeld zal worden. Hierdoor zullen de bijwerkingen (randverschijnselen) van een dergelijke systeemcrisis alleen maar heftiger zijn.
Mijn keuken
Wat ik en veel andere beren dus zeggen is dat de beurzen nu één grote luchtfietserij zijn. En nee ik zit niet alleen short, maar dek mijn longs het liefst wel af met enkele strategische shorts (zie hier). Je doet mee in de waanzin met beperkt risico en houdt de vinger op de verkoopknop, is mijn adagium.
Verder zijn er nog andere beleggingscategorieën die naar mijn mening balans brengen in mijn portefeuille. En regelmatig neem ik wat gokposities in (entend op overnames of krach), just to spice things up.