Tijden veranderen. Wereldleiders bezoeken nu Athene met het verzoek om vooral niet te hard te bezuinigen:
"A meeting between Greek Prime Minister Antonis Samaras and US President Barack Obama in Washington late on Thursday culminated in the expression of firm support for Greece's economic reform effort and a warning against too much austerity by Obama"
Het gaat heus nog niet goed met Griekenland, verre van zelfs, maar het feit dat groei weer bovenaan de agenda komt, in plaats van louter schuldsanering, geeft aan dat er dingen aan het veranderen zijn in Europa. Misschien zelfs wel aan het verbéteren. 'Lichtpuntjes' is sowieso het woord van de week.
Platgewalst
Gisteren wijdde het FD er zijn voorpagina aan: "Economie Eurozone richt zich weer op". Een pril herstel weliswaar, want het bewijs was nog wat fragmentarisch: de verwachting van ABN Amro-econoom Han de Jong, enig wensdenken door ondernemerslobbyist Bernard Wientjes en een paar hoopvolle observaties door ING-topman Jan Hommen.
In harde cijfers moet het allemaal nog zichtbaar worden. Vooralsnog waren de verbeterde inkoopmanagersindices van vorige week de meest tastbare lichtpuntjes. Iets is beter dan niets, zullen we maar zeggen.
Leuk voor de eurozone, maar het vervelende is dat Nederland niet of nauwelijks meedoet aan het lichtpuntjes-festival. Als er al green shoots de kop opstaken in de polder, dan worden die deze week weer vakkundig platgewalst door de obligatiebelegers van Pimco (die vinden dat Nederland politieke doortastendheid mist) en door de Financial Times, die vandaag breed op de voorpagina uitmeet hoe "austerity fatigue" zorgt voor een poltieke patstelling.
Lastenverzwaringen desastreus
En dat is toch wel opvallend: het buitenland luidt de noodklok over de politieke inertie in Nederland, terwijl het onderwerp van gesprek zelf nog bijzonder ongestressed van een lang reces geniet. Financiële partijen zoals Pimco willen graag dat Nederland weer zijn positie inneemt van bezuinigings-hardliner in Europa, maar zoals de FT constateert neemt de politieke bereidheid om te hervormen in Nederland eigenlijk alleen maar af.
Het feit dat Nederland achterblijft in economische groei zal de lust om te bezuinigen nog verder richting nulpunt laten dalen. Maar de politieke reflex om dan maar weer met lastenverzwaringen te komen is helemaal desastreus voor de prille groei, zoals Wientjes ook roept in het FD. Maar ja, wat dan? Helemaal de handdoek in de ring gooien en vol voor het aanjagen van groei gaan?
Daar zou Rutte II niet geloofwaardiger op worden - om maar niet te spreken van wat de Pimco's van deze wereld daarvan vinden. Het is wel eens voorgesteld door prominente economen: om Europa uit de crisis te helpen zouden Nederland, Duitsland en de andere relatief gezonde landen eigenlijk flink moeten stimuleren, zodat de Zuid-Europese landen ruimte krijgen om te saneren.
Die weg heeft Nederland (en Duitsland) nooit in willen slaan en op dat vlak hoeven we dan ook geen U-turn te verwachten. Die andere weg begint echter ook steeds smaller en ongezelliger te worden. Eh, meneer Rutte, weet u zeker dat we zo goed gaan?