Het is de ironie van ons pensioenstelstel. Of misschien is deze grafiek wel tekenend voor de staat van Nederland. In essentie hebben we alles prima geregeld hier, maar omdat we weer alles voor iedereen à la carte tot zes cijfers achter de komma willen regelen, regelen we de boel weer dood.
Zie hier ons pensioenvermogen. Misschien is het wel de beste na-oorlogse politieke beslissing dat je in ons land verplicht bent tot winkelnering bij een pensioenfonds. Ander zouden negen van de tien Nederlanders niet beleggen, hooguit sparen en vooral veel zinloze uitgaven doen.
Mooie grafieken van RTL-Z dat zich achter de oren krabt dat ons pensioenvermogen stijgt en maar stijgt, terwijl gepensioneerden geen euro extra krijgen. Het Pensioenfonds Zorg en Welzijn, het op één na grootste, bericht vandaag dat haar dekkingsgraad is gezakt naar 102%. Dan weet u het wel.
Ja, die dekkingsgraad, ofwel rente, ofwel regels... Niettemin is dit juist die ironie waarmee ik dit stukje begin. De enorme rally van aandelen en staatsobligaties in de afgelopen jaren hebben de pensioenfondsen geen windeieren gelegd, maar juist die peperdure obligaties bederven het tegelijkertijd.
Doordat die stijgen, dalen de rentes, waardoor de dekkingsgraden... juist. Niemand een euro extra dus en misschien wel hier en daar eentje inleveren, terwijl de grafieken uit hun panty knappen. Welkom in Nederland!