Columns« Terug naar discussie overzicht

quote:

jeroen12 schreef op 8 december 2022 11:47:

Ik beleg reeds meer dan veertig jaar in aandelen. Mijn conclusie is, wie schrik heeft krijgt slaag. Durf te kopen als de beurs laag staat en vergeet niet te verkopen als er euforie heerst en iedereen begint aandelen te kopen als ze al fel gestegen zijn. Ik wordt er niet rijk van maar behaal gemiddeld toch een goed resultaat. Men moet niet slim zijn maar een beetje tegendraads. Volg vooral de massa niet.

quote:

Kojo2 schreef op 8 december 2022 17:35:

Roubini heeft mijn inziens gelijk daar waar hij hamert op de negatieve gevolgen van een overmatige geldcreatie en onvoorstelbare hoge financiering van schulden. Overheden geven daarbij veelal het slechte voorbeeld. Zowel nationale overheden als lokale overheden bezondigen zich hier vaak aan. En het zijn geenszins de door linkse partijen geleide overheden die daarbij de kroon spannen. Integendeel, de overheden waar er liberale partijen in het bestuur zitten hebben zich vaak overmatig via schulden gefinancierd. En hoewel men geen economist hoeft te zijn om in te zien dat de bijna gratis kredieten niet eeuwig zouden duren en dat de massale geldcreatie vroeg of laat tot een hollende inflatie zou leiden, deden die politici alsof ze het warm water hadden uitgevonden. Tezelfdertijd gaven ze het slechte voorbeeld aan bedrijven en gezinnen. Nu die zeepbel is ontploft vinden ze nog steeds argumenten om zo verder te besturen. Corona, de oorlog in Oekraïne, hoge grondstoffen- en energieprijzen, ... alles wordt uit de kast gehaald om te doen alsof men eindeloos schulden kan aangaan. Ik volg Roubini dat dit een boemerang is die tot gigantische problemen zal leiden.

Maar ik volg hem niet in zijn mening dat dit tot de moeder van alle crisissen moet leiden. Dat zowel gezinnen als bedrijven en mogelijk ook overheden in dermate nauwe schoentjes zullen belanden dat ze hun schulden niet meer kunnen terug betalen, dat is een evidentie. Maar dat is eerder een probleem voor diegene die de kredieten heeft verstrekt. En dat brengt me ertoe om te kijken naar hoe IJsland dit probleem heeft opgelost na de financiële crisis van 2008. Kwijtschelding van schulden en een haircut voor diegenen die investeerden in Ijslandse schulden. Mijn inziens zit dat er op termijn wereldwijd aan te komen. Wie rijk is zal dat voelen, maar die zal daarom niet minder consumeren. En wie kwijtschelding bekomt zal terug meer kunnen consumeren.

Dit scenario lijkt me het enige mogelijke om de mesthoop op te ruimen en een goede bodem te creëren voor verdere economische groei. Enig probleem is dat dit veel moed zal vergen van de verantwoordelijke politici. Veel keuze zullen ze echter niet hebben. Verantwoordelijkheid opnemen of het politieke toneel verlaten.