De Amerikaanse verkiezingen leken even uit te draaien op een gehypte Hollywood-blockbuster die zwaar tegenvalt en naar het einde sukkelt zonder enige vorm van spanning over de afloop en volgestopt met goedkoop effectbejag.
Toch komt een nagelbijter vol verrassende plotwendingen met een spectaculair einde weer in zicht: het gapende gat dat Hillary Clinton geslagen had is grotendeels goedgemaakt door Donald Trump.
Geholpen door blunders van de Clinton-campagne: het wegzetten van ruwweg een kwart van de Amerikaanse kiezers als betreurenswaardige racisten, homofoben en andere randfiguren en het glashard ontkennen van Clintons ziekte.
Gezicht van de elite
De geheimzinnigheid en geslotenheid van het Clinton-kamp is een grote handicap voor Clinton zelf, net als het feit dat maar weinig kiezers sympathie voor haar kunnen opbrengen. Mede gezien de regelmatige schijn van belangenverstrengeling en haar verankering in het verfoeide establishment.
Maar liefst 56% van de Amerikanen mag Clinton niet tegenover 32% die haar wel goedgezind is. Bijna zeven op de tien vindt haar onbetrouwbaar. In Clinton's verkiezingsnadeel spreekt tevens dat zij slachtoffer kan worden van de politics of grievance: het gevoel bij veel Amerikanen dat hen onrecht wordt aangedaan en dat het hele politieke systeem en de elite daaraan bijdragen.
Clinton is natuurlijk bij uitstek het gezicht van die elite.
Sterke Clinton-kaarten
Maar we moeten niet vergeten dat Clinton heeft bewezen dat ze juist in tijden van grote tegenslagen op haar sterkst is gebleken. Zo had ze een approval rating van 66% in de nasleep van de Lewinsky-affaire en scoorde ze ontzettend goed juist toen ze in 2008 al geklopt leek door Obama.
Er zijn meer – en nog betere – argumenten waarom Clinton nog altijd de beste kansen heeft. Zo heeft ze een gemakkelijkere uitgangspositie in de zin dat zij minder swing states binnen hoeft te slepen voor het presidentschap. Sinds 1992 hebben 18 staten en Washington DC consequent democratisch gestemd.
Zij zijn samen goed voor 242 kiesmannen. In de Verenigde Staten wordt de president uiteindelijk gekozen door 538 kiesmannen (één voor elke senator en congreslid plus drie voor Washington DC).
Dit betekent dat Clinton nog 28 kiesmannen van elders vandaan moet toveren als zij in de voetsporen van haar Democratische voorgangers treedt in die 18 staten en DC. Winst van de 29 kiesmannen in Florida zou al voldoende zijn. Trump kan slechts rekenen op 102 zekere kiesmannen.
Kortom, veel meer verkiezingswegen leiden richting een Oval Office bemand door een vrouw dan door een man.
Meer voordelen
Naast dit voordeel op de electorale kaart heeft Clinton een aanzienlijke voorsprong op het gebied van de hoeveelheid advertentiegelden en de omvang van de campagnekas.
Daarnaast geniet zij de steun van een hele trits Democratische boegbeelden en beroemdheden, daar waar Trump niet of nauwelijks wordt geholpen door de Republikeinse partij-elite. Tot slot heeft het Democratische kamp veel grotere campagnestructuren opgebouwd in de verschillende staten.
Alleen in North Carolina heeft Clinton dertig kantoren geopend en zijn 34.000 vrijwilligers actief. Trump had eind augustus nog geen enkel campagnebureau geopend in de staat...
Peso als politieke barometer
Wat betekenen deze bespiegelingen nu voor de financiële markten? De laatste tijd is de Mexicaanse peso een zeer behoorlijke indicator van de kansen van Trump. Deed Trump het goed in de peilingen? Dan daalde de peso ten opzichte van de dollar. Liep Clinton uit, dan steeg USD/MXN.
Dit is niet zo gek gezien de combinatie van de relatief zeer liquide peso-markt en de plannen van Trump voor een muur aan de Mexicaanse grens en het opeisen van de gelden die Mexicaanse Amerikanen naar Mexico sturen om daarmee de muur te bouwen.
Daarnaast plaatst Trump grote vraagtekens bij het vrijhandelsverdrag tussen Canada, Mexico en de Verenigde Staten en wil hij illegalen en masse terugsturen. Toch zijn beleggers wat te enthousiast over de mogelijkheden van Trump om Mexico op de economische pijnbank te leggen.
Meer dan een president
Ten eerste zie ik Clinton nog altijd winnen.
Mocht Trump toch aan het langste eind trekken, dan moeten we in het achterhoofd houden dat het Amerikaanse politieke systeem veel meer is dan alleen een president: het Congres zal tegenstand bieden tegen de meest schadelijke ideeën van Trump – zelfs al winnen de Republikeinen het Huis en de Senaat – en ook het Hooggerechtshof zal Trump niet de vrije hand geven.
Onder invloed van peilingen en hypes in de media kan USD/MXN nog best aan terrein winnen, maar de kans is het grootst dat een moment van bezinning aanbreekt en het besef doordringt dat Clinton verreweg de meest waarschijnlijke nieuwe president blijft en dat ook een Trump-winst niet zo schadelijk zal uitpakken voor Mexico als nu wordt gevreesd.